woensdag 7 oktober 2009

Het boek van Madelon hoofdstuk 3


Hoofdstuk 3

De Kennismaking










"Weet je... Madelon", gaat mevrouw van Elburg verder :" Ik kom oorspronkelijk uit Nederland. Het zou héél goed kunnen dat mijn voorouders ook daadwerkelijk hier uit Elburg stammen, maar dat is mij niet bekend. Jaren heb ik in Canada gewoond. Nu ik wat ouder ben geworden krijg ik hoe langer hoe meer de behoefte om mijn "Oude Roots" weer op te zoeken. Zo gezegt zo gedaan. Ik ben van plan om hier een huisje te zoeken en hier ook te blijven wonen." Mevrouw van Elburg met de voornaam: Do spreekt met een licht buitenlands accent. Madelon luisterde met geamuseerde blik. Ze is meteen in de mevrouw geïnteresseerd. "Mag ik je wat aanbieden Madelon, om onze kennismaking te vieren", zegt Do met een lief stemmetje! " Graag, mevrouw, antwoordt Madelon. . Madelon heeft het gevoel dat de mevrouw haar heel vertrouwd zelfs een beetje eigen overkomt. Ze voelt zich gelijk op haar gemak bij deze warme vrouw. Do vertelt door....tot grote vreugde van Madelon. Dit had ze even nodig om haar gedachte af te lijden van de twee mannen met Beagle die haar s 'middags zo in verlegenheid hadden gebracht . Eindelijk krijgt Madelon weer dat heerlijke vakantiegevoel terug . Ze heeft Gezelschap van een allerliefst dametje, waar ze op de een of andere manier direct haar hart aan verloor. Samen bestellen Margot en Do een menuutje voor twee. Het smaakt héérlijk. Als afsluiting ...." een kopje thee.
Do is zó in haar sas met de kennismaking met Madelon, dat ze vraagt: " Madelon : Ik heb jou nu al in mijn hart gesloten. Ik zou graag contact met je blijven houden. Ik overnacht vannacht in Elburg. Ik zal je mijn kaartje geven zodat je mij kunt bellen . Ik heb morgenochtend een afspraak met de makelaar. Heb wat woningen op mijn lijstje staan om te gaan bekijken. Kan ik jou eventueel bereiken, Madelon?"
Madelon stemt toe, zoekt een balpen in haar tas en schrijft haar mobile nummer op een papiertje. Do neemt afscheid van Madelon en verlaat het etablissement met Ducootje aan haar zijde .
Madelon zit nog wat na te genieten van de bijzondere avond Ze is zéker van plan om de dame op te zoeken. Uiteindelijk verlaat ook Madelon het eetcaféetje. Het avond lucht was helderder geworden. De maan verlichtte het nauwe straatje. Madelon loopt voldaan terug naar haar hotelletje.
Daar aangekomen gaat Madelon regelrecht naar haar kamer, legt haar tas op het nachtkastje en maakt zich klaar voor de nacht .Madelon duikt moe maar voldaan in haar strak opgedekte bed. Die nacht sliep ze als een roosje en werd pas in de loop van de volgende ochtend wakker!
"Hoe laat zou het zijn? Potverdorie... half tien! Waarschijnlijk is de ontbijtkamer nu dicht. Madelon moest dus ergens anders ontbijten. Ze neemt een snelle douche en kleedt zich aan. Madelon staat even voor het raam en kijkt naar buiten. Het zonnetje wilde wel maar kón nog niet goed uit de wat mistige lucht heen breken. Madelon pakt een appel die nog over was van de vorige dag. Poetst hem glimment met de mouw van haar trui . Madelon ziet door het raam een meisje voorbij gaan , hinkelend van been op been. Achter haar loopt waarschijnlijk haar moeder. Ze duwt een wandelwagen met twee kleine jongetjes erin. De een had een mutsje op dat bijna over zijn oogjes zakt. Met zijn handje trekt hij hem nóg verder over zijn gezichtje, Madelon aanschouwt dit leuke tafereeltje. Het lijkt haar fantastisch om ook ooit eens mama te worden! Aan de overkant ziet Madelon een mevrouw lopen. Ze sjouwt met een enorme tas waarin zo aan de vorm te zien wellicht appels of sinaasappels zitten . Ze neemt de tas van de ene op de andere arm over en sjokt verder. Onder haar arm een groot stokbrood geklemd en nog een bos bloemen. Madelon krijgt medelijden bij dit aanzien. Een man in kostuum gestoken en met aktentas stapt uit een auto . Hij loopt op de ingang van het hotel af. Madelon ziet ook een hond alleen op pad. Hij licht zijn poot tegen de lantarenpaal waarna hij de straat oversteekt waarna hij weer verdwijnt achter de bomen.
Madelon rekt zich uit. Ze besluit maar eens beneden polshoogte te nemen in het hotel. Na een paar trapjes staat Madelon in de hal van het hotel waar het bedrijvig is. Mensen in nette kledij. Madelon loopt door de menigte , legt haar sleutel op de balie en stapte de deur uit naar buiten. Het is tóch frisser dan ze dacht. Madelon zet de kraag van haar blazer omhoog . Ze besluit om een wandeling te maken langs het haventje .Vanaf de overkant kan Margot zo het raam van haar hotelkamer zien . Even aait ze met haar hand over haar autootje. Het staat nog steeds trouw te wachten. Madelon loopt verder, denkend aan het fijne gesprek met Do dat ze de avond tevoren had gehad.. De ontmoeting met haar had veel in Madelon te weeg gebracht. Madelon loopt door de smalle straatjes en denkt na over wat ze vandaag verder zou gaan doen.
" Hé... hallo Madelon!" Madelon kijkt achterom en ziet Do met haar kleine hond aankomen! " En wat denk je....", deelt Do enthousiast mede . "Hé... Hallo Mevrouw van elburg, begroet Madelon haar. . "Madelon toch...", gaat do verder" zeg alsjeblieft Do tegen me. Zó oud ben ik nog niet hoor! Ik ben pas 72! Madelon krijgt geen kans om iets terug te zeggen. De mevrouw neemt meteen het woord! Ducootje kwispelt et zijn staartje. Het hondje herkende haar klaarblijkelijk al! "Zeg...Madelon... :Je hebt zeker ook trek in een lekkere kop cappuccino? Do neemt Madelon tegelijkertijd onder de arm en loodst haar naar de overkant van de straat. De overrompelde Madelon kijkt haar lachend van opzij aan en loopt gedwee met haar mee.
Beiden nemen plaats op het terrasje van Hotel Elburg. Het zonnetje breekt voorzichtig door. Eigenlijk te fris , vond Madelon om buiten te zitten! Madelon wil Do niet teleurstellen. Ze neemt plaats naast haar, zodat ze een mooi uitzicht hebben op het haventje. "Madelon.....: wat denk je? Ik heb net een práchtig huisje gezien! Een stukje buiten dit stadje, met uitzicht op het "Veluwemeer!" Het is gewéldig! Groot genoeg voor mij alleen en Ducootje! Ik ben er meteen voor gegaan! Mits de financiering rond is, is het van mij! Wat denk je? Het eerste de beste wat ik heb bezocht! Is precies wat ik in gedachten had! Écht Hollands......Je moet zodadelijk écht met me mee gaan kijken. We nemen er wél een appelpunt bij hoor, mét slagroom, we gaan dit natuurlijk vieren, wat jij : Ducootje,? Kom maar bij het vrouwtje op schoot! Ducootje zit in een mum van tijd op haar schoot, en kijkt Madelon met vragende kraaloogjes aan!
"Maar..." wilde Madelon zeggen. Ze krijgt er echter de kans niet voor, Mevrouw Do vertelt maar door....! "Je moet écht héél snel bij me komen logeren. Dat kún je niet weigeren. Ik heb gezelschap nodig en ik moet je zóveel vertellen! Ik denk dat ik als alles een beetje vlotten wil dat ik er over 3 weken al in kan zitten! Het ziet er zó netjes uit! Ik hoef er écht niks bijzonders aan te laten doen. Alles netjes gewit, en de vloerbedekking is gewoon níeuw! En wat denk je? Het is nog mijn kleur ook! Blauw! Do.... en blauw! Dat is gewoon geen toeval meer! Laat ik natuurlijk liggen.... het is prachtig!
Mevrouw Do moet tussendoor diep zuchten van haar geretteketet! Ze gaat echter weer verder: "Ach, ach! wat gebeurd me toch allemaal! Neem een hapje Madelon, anders wordt de appeltaart koud! Ach, verdorie, ik lijk wel gek! Ik bedoel natuurlijk dat je koffie niet koud moet worden!
Do houdt even haar mond..... neemt een slok van de cappuccino. 'Mmmmmmmmm, verrukkelijk!' Daar kan Canada écht niet tegenop! Wat heb ik dát gemist! Mmmmmmmmm, die heerlijke Hollandse koffie! Oh, zálig en dan die slagroom! Wat kán een mens genieten!
Madelon heeft het idee dat ze op de eerste rang zit van een klucht! Ze amuseert zich kostelijk om Do! Wát een energie! Zij is het bruisende leven zélf!
"Zó, en nu gaan we een taxi nemen en laat ik jou mijn huisje zien!"
Als een speer staat Do op en geeft Madelon terwijl ze in haar arm knijpt een spontane kus op haar wang, ! "Ober..... kunt U voor ons een taxi bestellen?" Do roept de ober die meteen voor een taxi zorgt
Nog geen vijf minuten later, zit Madelon in de blauwe taxi. Tussen haar en Mevrouw Do zit Ducootje. De taxi rijdt Elburg uit en komt langs het Veluwemeer. "Is dit wat of isn't this niet _wat, roept Do helemaal enthousiast wijzend op het water. Dit uitzicht zie ik strakjes ook! Is tóch te gek! Of niet? God bless my day! Met haar handen gevouwen wijst do naar de lucht alsof ze iemand wil bedanken!
En Madelon? Madelon heeft het naar haar zin met de zó bijzondere oudere dame.....
"Nou opletten hoor...", gaat Mevrouw Do weer verder. Dáár aan het einde van die weg. Zie je daar die Molen? Well... daar gaan we linksaf en there we are....! '
Zo gezegd....zo gebeurde het. Nadat de taxi linksaf was gegaan reden ze vlak langs het meer.
"En hier is het......! Look Madelon.... Wat vindt je ervan?" Madelon kijkt verbaasd naar het leuke "kleine huisje" waar Mevrouw Do eerder die ochtend over gesproken had! Zó klein vond Madelon het niet! "Een schatje toch?" Do kijkt Madelon vragend aan. "Práchtig!" Zegt Madelon, "héél mooi! ""Wist ik wel! zei Do, dat het jou ook het zou bevallen! Ze vindt het mooi, Ducootje....." Do, trok Ducootje naar zich toe.!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten