zaterdag 14 november 2009

Sinterklaas is in het Land



Sinterklaas


Sinterklaas of Sint-Nicolaas is de hoofdfiguur van het gelijknamige jaarlijkse kinderfeest dat op 5 december (pakjesavond) in Nederland en op 6 december (de eigenlijke naamdag) in België en in enkele (voormalige) Nederlandse koloniën wordt gevierd.

Sinterklaas en zijn helper, Zwarte Piet, komen in de nacht van 5 december in Nederland en 6 december in België langs de schoorsteen binnen in alle huizen om geschenken te brengen voor de kinderen die er wonen. Deze moderne traditie van Sinterklaas als kinderfeest komt waarschijnlijk voort uit het prentenboekje Sint Nicolaas en zijn knecht (1850) van de onderwijzer Jan Schenkman (1806 - 1863).
Sinterklaas wordt op kleine schaal in Luxemburg (Kleeschen), Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk, Duitsland, Polen (Św. Mikołaj), Hongarije, Oekraïne, Indonesië, Slovenië (Sv. Miklavž) en Tsjechië (Mikuláš) gevierd.
Veel tradities in het huidige Sinterklaasfeest gaan terug tot Nicolaas van Myra, de Lycische bisschop uit de door Grieken bewoonde antieke stad Myra (thans gelegen in Turkije), hoewel er ook oudere elementen zijn.

Oorspronkelijk werd Sint Nicolaas alleen in het oosten van Europa geëerd. In de 13e eeuw werd besloten dat zijn naamdag ook in het westen een van de belangrijkste feestdagen was; in die tijd werd het Sinterklaasfeest in Utrecht al gevierd door de schoen van vier arme kinderen te vullen met geldstukken, in andere steden werd ook iets voor de armen gedaan.
Na de Nederlandse Opstand probeerden calvinistische predikanten het Sinterklaasfeest af te schaffen, omdat het te veel heidense en vooral paapse (katholieke) elementen zou bevatten. Het Sinterklaasfeest was in grotere steden inderdaad een woelig volksfeest met kermis dat vaak tot opstootjes en openbare dronkenschap leidde. Het was echter zo populair dat dit streven weinig succes heeft gehad, zelfs niet bij het protestantse volksdeel.






Nicolaas Flamel



Veel eigenschappen die aan Sinterklaas worden toegeschreven hebben een gelijkenis met de historische figuur Nicolaas Flamel, een franse alchemist uit de 14e eeuw, volgens de legende kon deze persoon lood in goud veranderen en het staat vast dat Nicolaas Flamel, die een boekhandel had, op een tot nu toe onbekende manier veel geld verkreeg en dit weggaf aan weeshuizen en scholen voor kinderen. De legende vertelt eveneens dat hij onsterfelijkheid verworven heeft en nu nog steeds in leven zou zijn.






Modern kinderfeest



De oorsprong van het moderne Sinterklaasfeest voor kinderen ligt in de 19e eeuw. De Amsterdamse onderwijzer Jan Schenkman (1806 - 1863) schreef het prentenboekje Sint Nicolaas en zijn knecht (Amsterdam, 1850 en latere herdrukken 1880, 1885, 190? en 1907) met de tekst van het liedje Zie ginds komt de stoomboot. De moderne tijd deed zijn intree met de stoomboot. De afkomst Spanje werd ingevoerd, net als de roe en zak van Zwarte Piet als pedagogische straf. Sint reed voor het eerst op een schimmel over de daken en cadeaus gingen voor het eerst door de schoorsteen.






Ook Jan Pieter Heije (1809-1876) beïnvloedde het Sinterklaasfeest. Het lied Zie de maan schijnt door de boomen werd voor het eerst gepubliceerd in 1843 in de bundel Kinderliederen.






Sedert begin jaren 90 van de vorige eeuw heeft het paard in Nederland een naam: Amerigo In de jaren '50 en '60 van de vorige eeuw had het paard ook al een naam: "Majestueuzo". In België heet het paard Slecht Weer Vandaag.






Tradities


Schoen zetten




In Nederland zet men vanaf de 15e eeuw de schoen. In eerste instantie gebeurde dat in de kerk en was de opbrengst voor de armen. Uit archiefstukken blijkt dat vanaf 1427 in de Sint Nicolaaskerk in Utrecht schoenen werden gezet op 5 december, pakjesavond. Rijke Utrechters legden wat in de schoenen en de opbrengst werd verdeeld onder de armen op 6 december, de officiële sterfdag van de Heilige Nicolaas.

Uit de 16e eeuw bestaan beschrijvingen van het schoen zetten door kinderen in de huiskamer. Kunstschilder Jan Steen heeft in de 17e eeuw de Sinterklaasochtend op twee schilderijen vastgelegd. Daarop is ook goed te zien wat de kinderen in hun schoen kregen. Vaak was dat snoepgoed zoals speculaas, kruidnoten, pepernoten, marsepein en speelgoed. Opvallend is dat vooral jongens een roe of zakje zout in de schoen vonden.
Tegenwoordig is het Sinterklaasfeest een familiefeest en zetten kinderen hun schoen klaar vanaf het moment dat de Sint in het land is aangekomen. Traditioneel wordt de schoen bij de haard gezet, want Zwarte Piet komt vanaf het dak door de schoorsteen naar binnen. De volgende dag vinden de kinderen dan wat lekkers in hun schoen. Het wordt op prijs gesteld als de kinderen ook wat terugdoen, en dus leggen ze vaak een tekening bij de schoen, of een wortel of suikerklontjes voor het paard van Sinterklaas. In woningen zonder schoorsteen wordt de schoen veelal voor de verwarming in de woonkamer of bij de achterdeur gezet.


Pakjesavond


Een pakjesavond was voor de oorlog geen algemeen verschijnsel. De crisisjaren speelden daarin een grote rol. De toenemende welvaart na de oorlog bood echter meer ruimte voor een geefcultuur, een geschenkenfeest in het kader van het oer-Hollandse Sinterklaasfeest. Het schoentje zetten op pakjesavond was in veel gezinnen vlak na de Tweede Wereldoorlog gebruikelijk. Dit ceremonieel was omgeven door een sfeer van geheimzinnigheid.
Sinterklaas transformeerde echter gaandeweg van onzichtbare magische brenger van wonderbaarlijke gaven tot een opa-achtige kindervriend, die de kinderen met zijn zwarte pieten thuis met een zak vol cadeautjes bezocht.
Ouders gaven hun kinderen in eerste instantie veel zelfgemaakte cadeaus en later gekochte cadeautjes. Ook grote bedrijven zoals de Hoogovens, Shell en anderen, maar ook volksbonden zorgden ervoor dat de kinderen van hun werknemers of leden met Sinterklaas niets tekort kwamen.
Pakjesavond is er al lang niet meer alleen voor kinderen. Volwassenen geven elkaar, meestal anoniem, geschenken, al dan niet voorzien van een Sinterklaasgedicht of verpakt als 'surprise'. Vaak wordt door middel van lootjes trekken anoniem bepaald voor wie men een cadeautje moet kopen.
Pakjesavond is vooral een Nederlands fenomeen. In België kent men zoiets niet. Daar wordt gebruikelijk de ochtend van de zesde december uitgekozen als pakjesochtend. Hierbij worden dan ook geen liedjes gezongen.


Sinterklaasliedjes.


Het zingen voor Sinterklaas is een van de belangrijkste gewoonten die met dit folkloristische feest verbonden zijn. De liederen, hoewel terug te vinden op geluidsdragers en in boeken, worden in de eerste plaats oraal doorgegeven van ouder op kind. Sinterklaasliederen gaan dan ook al generaties mee en zijn weinig aan mode onderhevig - hoogstens kan men zeggen dat liederen, of coupletten, waarin in de eerste plaats gewaarschuwd wordt voor bijvoorbeeld de straf die Zwarte Piet kan uitdelen, na de Tweede Wereldoorlog langzaam in onbruik geraakt zijn. Men kan de Sinterklaasliederen als de best bewaarde schatten van de Nederlandse liedcultuur beschouwen.
Het zingen van Sinterklaasliedjes kwam in de zeventiende eeuw al voor, maar zoals het geval is met de meeste nu bekende volksliedjes is het huidige repertoire aan Sinterklaasliedjes in de negentiende eeuw vastgelegd en gepopulariseerd door de Amsterdamse onderwijzer Jan Schenkman. Van zijn hand is ook een van de bekendste Sinterklaasliedjes: Zie ginds komt de stoomboot. De melodie hiervan is wel gebaseerd op een ouder Duits lied. Andere liedjes, zoals Zie de maan schijnt door de bomen hebben een originele melodie.


Germaanse tradities

Het rijden over de daken gaat waarschijnlijk terug op de Noordse oppergod Odin, die deze kunst ook beheerste. Nicolaas' uiterlijk zou ook overeen komen met het uiterlijk van Odin. Odin reed op een schimmel, de achtbenige Sleipnir, waarmee hij door de lucht vloog. Meer Sinterklaastradities lijken af te stammen van Germaanse tradities. Tijdens het Germaanse zonnewendefeest vroegen jonge meisjes aan Wodan een afbeelding van hun nog onbekende toekomstige geliefde[bron?]; tegenwoordig zijn dat de speculaaspoppen ('vrijers'). Het gooien van cadeaus in schoorstenen zou afstammen van Germaanse offerplaatsen (vuurplaatsen). En ook Zwarte Piet stamt hiervan af [bron?]: Odin werd bijgestaan door de raven Huginn en Muninn. Vandaar ook de veer die Zwarte Piet nog altijd op zijn pet draagt.

De cadeautjes voor het paard van Sinterklaas, die voor de kachel worden gezet zodat ze door de schoorsteen meegenomen kunnen worden, verwijzen naar de offers die aan de god werden geschonken. (Vreugde)vuren werden vervangen door een vuur open haard en tegenwoordig worden de cadeautjes zelfs voor de centrale verwarming gezet.
Sinterklaas werkt niet alleen: hij gaat tegenwoordig vergezeld van verscheidene Zwarte Pieten, knechten die de zak met cadeautjes dragen en door de schoorstenen kunnen kruipen om de pakjes in de schoenen van de kinderen te stoppen. Oorspronkelijk was er slechts één Zwarte Piet. De herkomst van deze helper is omstreden, er bestaan dan ook verschillende ideeën over: hij was oorspronkelijk een demon die door de heilige gedwongen werd goede daden te verrichten, of juist een voorchristelijke godheid die zich moest onderwerpen aan de christelijke sint. Volgens sommigen gaat hij terug op een Moors knechtje en is zijn huidkleur daaraan te danken. Anderen zeggen dat dit hetzelfde is, want de Moor was volgens sommigen de duivel. In andere landen is de Moorse variant onbekend, hier is de helper van Sinterklaas meestal een duivel (bijvoorbeeld Krampus) en het personage werd pas sinds de kerstening als kwaadaardige duivel afgeschilderd.







In christelijk perspectief is Piet de bedwongen duivel, plaatsvervanger van de overwonnen Wodan, of diens helper Nörwi, de zwarte vader des nachts, die ook een roe droeg (als vruchtbaarheidssymbool). Het vriendelijkste verhaal is wellicht dat Nicolaas op een slavenmarkt in Myra eens een Ethiopisch jongetje met de naam Piter (afgeleid van Petrus) aantrof. Sint kocht de jongen vrij en uit dankbaarheid bleef hij de Sint nabij. Zo komt Zwarte Piet volgens sommigen aan zijn negroïde trekken, hoewel anderen denken dat die later erbij zijn bedacht vanwege het koloniale verleden.






De huidkleur van Zwarte Piet geeft soms aanleiding tot kritiek, omdat zijn rol racistische vooroordelen zou bevestigen, maar volgens anderen is hij een Italiaanse schoorsteenvegersknecht en is zijn gezicht alleen daardoor zwart van het roet. Dit idee wordt nog eens versterkt door het feit dat Piet een roe heeft (een instrument van schoorsteenvegers), Italiaanse schoorsteenvegerskledij draagt en op daken klimt. Anderen weer zeggen dat zijn kledij Moors is. Waarschijnlijker is dat de moderne Zwarte Piet een spontaan gegroeid mengsel is van al deze typen.


Tot de Tweede Wereldoorlog had Sinterklaas slechts één helper. Na de bevrijding door de Canadezen hielpen deze soldaten met het organiseren van het eerste naoorlogse Sinterklaasfeest. Niet gehinderd door kennis over de traditie, bedachten zij, dat als één Zwarte Piet leuk is, een heleboel Zwarte Pieten nóg leuker zou zijn. Sindsdien wordt Sinterklaas vergezeld door vele Pieten, tegenwoordig vaak met ieder een eigen taak. Terwijl Sinterklaas altijd statig en gedistingeerd is, gedragen de Pieten zich als acrobaten en grappenmakers die vaak kwajongensstreken uithalen.
De kleding van Piet is een soort pagepakje uit de 16e-17e eeuw. Aan koninklijke hoven hadden de dienaren meestal zulke kledij aan. Waarschijnlijk heeft daarom volgens de traditie de knecht van Sinterklaas een soortgelijk uniform.




















 
 



De kleding van Sinterklaas is duidelijk afgeleid van die van een bisschop, inclusief de pontificalia, maar bevat enkele opvallende afwijkingen daarvan, en Sinterklaas is daardoor duidelijk te onderscheiden van een echte bisschop. Opgemerkt dient te worden dat de kleding van Sinterklaas vaak om praktische redenen eenvoudiger is uitgevoerd dan hier beschreven.


Tabberd


Wat bij Sinterklaas doorgaans een tabberd of tabbaard wordt genoemd, is in de katholieke liturgie de soutane of toog/toga: een lang priesterkleed dat bij bisschoppen paars is. De eigenlijke soutane heeft 33 knoopjes,("33" verwijst naar het aantal levensjaren van Christus) maar bij Sinterklaas is deze vaak eenvoudiger uitgevoerd. Wanneer de Sint gaat paardrijden, draagt hij vaak een tot broekrok vermaakte tabberd.


Albe
Over de tabberd draagt de Sint een albe. De albe is met kant afgezet en eindigt tussen knieën en enkels.


Stola


Op de albe draagt de Sint over zijn schouders een rode stola. Om deze op zijn plaats te houden, draagt Sinterklaas vaak een cingel (koord met kwastjes aan het einde) om zijn middel.


Mantel


Een van de grootste en opvallendste paramenten is de rode koormantel. Deze mantel draagt Sinterklaas over alle andere kledingstukken heen. Het is een wijde rode lap die vanaf de schouders tot bijna op de grond hangt en aan de voorkant met een ketting en twee haakjes wordt vastgemaakt. De mantel heeft meestal ook nog een kap met mooie gouden franjes eraan. De mantels van Sinterklaas zijn allemaal met goud en band versierd. De binnenkant is goudgeel of wit.


Mijter


Op zijn hoofd draagt Sinterklaas een rode mijter. Deze wijkt zowel qua vorm als kleur engiszins af van de mijters die bisschoppen thans dragen: rode mijters worden in de Katholieke Kerk niet gedragen. Meestal zijn ze wit of een andere basiskleur met een bij de gelegenheid passende versiering.


Staf


Ook de kromstaf is van oorsprong een waardigheidsteken van een bisschop dat afkomstig was van de Etrusken. De staf van Sinterklaas heeft wel een duidelijk andere vorm dan die van een bisschop: de krul is groter en steekt aan beide zijden van de staf uit.


Overige kledingstukken en versiersels


Verder draagt hij meestal zwarte schoenen, lange witte handschoenen, soms paarse. Om zijn ringvinger draagt hij een gouden bisschopsring met een robijn erin. Deze hoort traditioneel om de rechterringvinger, maar vaak draagt Sinterklaas hem links zodat hij met het handengeven niet zo in de weg zit.


Herkomst


De herkomst van de Sint is volgens de huidige traditie niet langer Klein-Azië, maar Spanje.


Nochtans is Sint-Nicolaas geboren in Patara te Lycië dat tegenwoordig in Turkije ligt, maar in het jaar 280 bij het toenmalige Byzantijnse Rijk hoorde. Later werd hij als Lyciër bisschop van Myra, de hoofdplaats van Lycië, en nam o.a. deel aan het Grieks(talig)e Concilie van Niceae. Hij stierf op 6 december 342. Na de inval van de moslims in het gebied, werden de stoffelijke resten van de heilige clandestien naar het nu Italiaanse Bari gebracht, in het toenmalige koninkrijk van de Beide Siciliën (in het deel van Napels), waar de latere Keizer Karel V koning zou worden. Filips II, zijn zoon, zou de Nederlanden erven, Spanje én de Beide Siciliën. Vandaar de verwarring dat de Sint uit Spanje zou komen.
Aldaar is Sint-Nicolaas algemeen de patroon van de zeevaart. Sinterklaas arriveert in België en Nederland per stoomboot, hetgeen in dat perspectief niet verwonderlijk is.


Bezwaren


Het Sinterklaasfeest heeft in Nederland na de reformatie moeten opboksen tegen protestantse bezwaren tegen de katholieke heiligenverering. Rond 1600 werd het in Delft verboden zijn feestdag te vieren en vaardigden sommige gemeenten een verbod af op schoen-zetten. Ook de kerkhervormer Maarten Luther verzette zich tegen het feest. Hij vond dat het geven van geschenken meer paste bij het kerstfeest.[bron?] Nog in 1895 sprak de burgemeester van Sluis zich uit tegen de viering op openbare scholen, maar in de 20e eeuw kreeg het feest steeds meer de wind in de zeilen.


Varianten op Sinterklaas


Nederlandse en Belgische varianten


Het Sinterklaasfeest wordt in geheel België en Nederland gevierd, met uitzondering van Grouw (Grou) in Friesland, waar men op 21 februari Sint Piter viert.


Op de Waddeneilanden wordt naast Sinterklaas ook nog een ander feest gevierd. Hier viert men rond 5 december Sunterklaas of Sunneklaas; vooral op Ameland een traditioneel feest, dat stamt uit vroegere tijden. Van oudsher is dat het feest van het geesten verjagen. In de straten lopen de mannen gemaskerd en verkleed als 'Sunneklazen', 'Klaasomes', 'Sunderums' of 'Sunterklazen' rond. Vrouwen en kinderen moeten binnenshuis blijven. Wie buiten komt krijgt 'slaag' geldt alleen voor de 2e avond. De uitdaging is, om toch buiten te lopen en de mannen te ontwijken. Op Texel wordt, precies een week na het Sinterklaasfeest, het feest Ouwe Sunderklaas gehouden. Verkleed en gemaskerd voeren de dorpsbewoners op straat toneelstukjes op, waarin gebeurtenissen van het achterliggende jaar op de hak worden genomen. Ook in Vlaanderen heeft het Sinterklaasfeest concurrentie: in sommige streken, in de regio van Aalst en in de Westhoek (Ieper en Poperinge)en in de regio van het Waasland Beveren wordt Sint-Maarten vereerd, op 11 november. De bijbehorende legende is deze van Martinus van Tours.


In de kleine gemeente Westouter (deelgemeente van Heuvelland) wordt zelfs 'Den Engel' gevierd. De afkomst hiervan is nogal onduidelijk, maar zou te maken hebben met het verblijf van Engelse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog.








Sinterklaas in andere landen

Het Sinterklaasfeest wordt in verschillende vormen in heel Europa gevierd van Frankrijk tot Bulgarije en van Italië tot Oekraïne. In het Noord-Franse Lotharingen wordt het Sinterklaasfeest gevierd op 6 december. Sint Nicolaas is de beschermheilige van deze streek. Zwarte piet heet Père Fouettard en is een roodharige man met een woeste rode baard en een grote mantel met hoofdkap.

In het Duitstalige deel van Zwitserland heet hij St. Nikolaus of Samichlaus of Santiglaus en zit hij op een ezel. De zwarte piet heet Schmutzli. Er worden rijmpjes opgezegd in plaats van liedjes gezongen en hij komt niet uit Spanje, maar uit het bos. In Oostenrijk viert men het feest van Nicolo, z'n helpers heten krampussen en zien eruit als duivels.
In de Duitse stad Bremen vieren de kinderen op 6 december het feest van Sünnerklaas. Een zwarte Piet is er niet bij. De kinderen lopen van winkel tot winkel, waarbij ze liedjes zingen en rijmpjes opzeggen. Daarvoor krijgen ze cadeautjes. Vroeger waren deze liedjes in het Nederduits, maar sinds de jaren 60 van de vorige eeuw verdween deze traditie en zongen ze voortaan in het Duits.
De manier waarop Sinterklaas aankomt, verschilt in de verschillende landen. Maar het is bijna altijd in een of andere vorm van een processie van een heilige, zoals die bekend is uit het katholieke geloof. De oudste intocht per boot is die van Bari, die sinds 1087 jaarlijks plaatsvindt. In de Duitse gemeente Blomberg is Sinterklaas sinds 1965 al een begrip. Deze zogenaamde Blombergse Sinterklaas is overgewaaid uit Nederland. In de grensgebieden wordt op sommige plekken ook het Sinterklaasfeest gevierd.










De intocht van Sinterklaas is een jaarlijks televisieprogramma, waarin live verslag wordt gedaan van de intocht van Sinterklaas in Nederland. Het programma wordt sinds 1952 elk jaar midden november uitgezonden op een zaterdagmiddag. Sinds 1994 is dit altijd de eerste zaterdag na Sint Maarten, daarvoor was het meestal wat later. De intocht van 1960 in Rotterdam was op een woensdagmiddag.

De allereerste intocht van Sinterklaas vond plaats in 1888 in Venray. In Amsterdam wordt al sinds 1934 een jaarlijkse intocht van Sinterklaas gehouden, die zijn startpunt heeft bij de Sint-Nicolaaskerk tegenover het Amsterdamse Centraal Station. Tijdens de bouwwerkzaamheden voor de Noord/Zuidlijn is dit startpunt verplaatst naar een andere locatie.









De eerste intocht voor de nationale televisie is in 1952 vanuit Amsterdam. Tot en met 1959 is het daar. In 1960 is het een keer in Rotterdam. In 1961 t/m 1963 is het weer in Amsterdam. Daarna wisselen de locaties jaarlijks.







Vanaf het begin presenteerde Mies Bouwman de intocht. In 1964 werd de intocht (in Hoorn) gepresenteerd door Wim Quint, Hannie Lips en Herman Broekhuizen. Toen nam Mies Bouwman de presentatie weer over, die in 1973 weer werd opgevolgd door Edwin Rutten. In 1976 deed Sonja Barend verslag. Toen nam Wieteke van Dort het over. In 1983 presenteerde Aart Staartjes de intocht. In 1984 was het Edwin Rutten en toen nam Aart Staartjes de presentatie weer over en dat was een groot succes. Hij presenteerde tot en met 2001 de intocht.






Aanvankelijk was de begintijd in de middag (begin tussen 13:30 en 14:30), gaandeweg is dit vervroegd. Vanaf 1979 is de vaste begintijd 12:00, met een duur van 70 à 95 minuten. De uitzendingen werden verzorgd door de NTS, vanaf 1969 door de NOS, en vanaf 1995 door de NPS.
Vanaf 2001 wordt de intocht dubbel uitgezonden, op de vaste zender Nederland 3, en met doventolk op Nederland 2 (2001-2005) / Nederland 1 (2006-heden).
Sinds 2002 werd de intocht uitgezonden in de vorm van een extra lang Sinterklaasjournaal, gepresenteerd door Dieuwertje Blok en Rik Hoogendoorn uit Sesamstraat doet verslag vanaf de kade. In 2002 stond echter Aldith Hunkar bij de kade en Lot Lohr bij de kinderkoren. Rik deed verslag in een gebouw vlakbij een gemeentehuis en Dieuwertje vanuit de Sinterklaasjournaal-studio. Door een ruzie met de NPS werd Rik in 2007 opgevolgd door Jeroen Kramer.
De Pakjesboot 12 wordt sinds 1985 gebruikt. Echter, Sinterklaas heeft niet altijd met dit schip kunnen aanmeren, in 1993 en 2001 werden Pakjesboot 13 en Pakjesboot 14 gebruikt, in beide gevallen omdat bruggen te laag waren om de Pakjesboot 12 te laten passeren. In onderstaand schema staan de plaatsen waar de Sint met zijn stoomboot vanaf 1952 in Nederland is aangekomen.













Vanmiddag waren we in Breda al op tijd aan de Haven om met de kleinkinderen Jethro Stijn & Marit de Sint op te wachten.
De belangstelling voor de intocht was enorm. Het stond aan beide kanten van de Nieuwe Haven rijen dik. Zelfs tot aan de waterval van de Trapkes.  Het najaarszonnetje scheen vrolijk door de bomen.

zaterdag 24 oktober 2009

werk-/speel-/ hobbykamer
















De werk-/speel-/ hobbykamer is aangepast aan het nieuwe Seizoen:"De Herfst".
Er kunnen nu kransen worden gemaakt van het snoeigroen uit de tuin.
Het wordt weer knus in huis. De kaarsje kunnen weer volop gloeien.
Vannacht wordt de klok teruggezet. Het is wintertijd in Nederland.
Het leven gaat zich vanaf nu meer binnenshuis afspelen. De ochtenden en avonden zijn frisjes. De bladeren in de tuin verkleuren aardig. De laatste lijsterbessen worden door zwermen vogels belaagd. Vandaag was er regen. Morgen meer zon en enkele buitjes.
Ach...iedere seizoen heeft zo zijn eigen charme.
De herfst is vooral een mooie tijd in de natuur. Het knarst onder je schoenen als je door de paden met eikels loopt.
Rode hoedjes in het gras. Elfenbankjes op de stammen. Soms in een vlaag zie je kaboutertjes wegflitsen. Ik laat me zo maar in de waan. Weer even kind..zó heerlijk.

EEN HERFSTAVOND
















Salomo 18 weken
















woensdag 7 oktober 2009

Het Boek van Madelon Hoofdstuk 7


Hoofdstuk7



Een ontknoping

Opeens ging de telefoon in de serre.................
Bertha liep snel naar de grote hal om de telefoon op te nemen. Madelon keek om ; zag nog net het puntje van de strik van haar schortje door de openstaande tuindeuren verdwijnen. "Wat een bruisende vrouw" merkte Madelon op. "Nou en of" antwoordde Do,' Bertha straalt energie uit.'Op dat ogenblik kwam Bertha weer naar buiten gelopen ; zo te zien was er iets aan de hand.
Bertha straalde van top tot teen....'Max was aan de telefoon....; met de mededeling dat hem iets bijzonders was overkomen. Do en Madelon keken elkaar aan, lachend om de onhandige opgewondenheid van Bertha . Beiden bogen zich een beetje naar Bertha toe om geen letter van het komende verhaal te hoeven missen. ' Max, is al onderweg, mevrouw. Ze zullen er over een uurtje zijn! Ik ga naar boven de kamers in orde maken! Ik moet als de weerga iets aan het eten gaan veranderen! kunt u me beneden even missen mevrouw?' 'Ja, natuurlijk, Bertha, ga maar gauw...'gebood Do nu ook. 'Oh, jee! Madelon,' ik ga je nu eerst vertellen hoe het allemaal in elkaar zit hier!'Do schonk thee in voor hen beiden, haar gezicht stond opeens erg serieus !'Madelon, meisje:" Ik heb je verteld over dat verschrikkelijke ongeluk dat mijn dochter en kleinzoon overkwam. ......
'Mijn man en ik hebben hier altijd gewoond, vanaf de dag dat we getrouwd waren. We waren heel gelukkig, vooral toen onze dochter werd geboren! Er was echter iets dat ons geluk danig parten speelde! Mijn man had een groot probleem.....Hij dronk. Iedereen doet dat wel eens , maar hij dronk soms echt een beetje te veel! Jaren ging het goed..... dan stak het de kop weer op! Het is een ziekte , Madelon, het is verschrikkelijk! Als je dit hebt dan heb je:" levenslang!" Do nam even pauze en ging verder met haar verhaal: 'Die bewuste avond had mijn man weer teveel gedronken ! Is op de bank in slaap gevallen terwijl hij een sigaret rookte. Onze dochter en kleinzoon waren al boven, lagen al te slapen. Je begrijpt wat er toen is gebeurd......! Ze zijn beiden gestikt in de rook! De hele achterkant van het huis is in rook opgegaan! Do nam even een korte pauze; haar gezicht stond droevig. 'Mijn man is ondanks verschrikkelijke brandwonden, de dood bespaard gebleven. Hij was echter verlamd aan beide benen.'
Madelon was bleek achterover in haar stoel gezakt, alsof ze zichzelf voor dit alles wilde beschermen! Do vertelde echter door, alsof ze in een soort hypnose was! 'Ik kon het hem niet vergeven, Madelon. Ondanks dat hij me heel hard nodig had, ben ik met Max, die alleen over bleef, naar Canada vertrokken, waar mijn zuster en haar familie woont. Mijn man ........werd een wrak! Hij heeft me gesmeekt terug te komen. Hij hield heel veel van mij.' Do staarde naar een punt voor zich uit. 'Ik ben ondanks dat, altijd van hem blijven houden, maar kon niet onder een dak met hem wonen, waar al dit verschrikkelijks was gebeurd. Het zou nooit meer zijn als tevoren!' Do vertelde door . Madelon zat muisstil en bleek te luisteren. 'Mijn man is als tweeling geboren. Jan zijn tweelingbroer woont in Zwitserland. Hij erfde van zijn ouders het chalet in Interlaken. Jacob mijn man erfde ons huis na de dood van hun ouders. Na de dood van mijn man ben ik teruggekomen om het huis van mijn schoonouders in ere te houden. Ook voor Max. Hij zal uiteindelijk hier de scepter zwaaien, als ik er niet meer ben.' Jan is overgekomen en die twee_ zijn nu samen door Nederland getrokken, om herinneringen op te halen.' Do zuchtte maar ging verder:
'Het huisje aan het meer heb ik gekocht omdat ik hier nu wil blijven wonen. Max zal hier zijn intrek nemen. In de winter zal ook ik _hier meer vertoeven. Het is in de winter te vochtig aan het meer. Ik heb het je niet verteld, eerder. Ik wilde een nieuw leven gaan beginnen en had mezelf wijsgemaakt dat het was, zoals ik jou dat heb verteld die avond toen we elkaar hebben ontmoet!' 'Ja, meisje, dit is een triest verhaal !'
Madelon had medelijden met Do, omhelsde haar. De twee vrouwen hielden elkaar stevig vast. 'Ik vind het heel bijzonder dat U me dit allemaal toevertrouwd! Ik zal U niet langer tot last zijn, ik ga zodadelijk mijn spullen pakken' zei Madelon met zachte stem. 'Ben je niet wijs, kind? Hoe kom je op deze belachelijke gedachte?'Do keek haar verschrikt aan. 'U heeft het al zo druk nu met uw kleinzoon en uw zwager, daar kan ik niet ook nog eens bijkomen! "Je bent hier en je blijft hier, hoor! Je blijft tot je weer behoorlijk uit de voeten kunt, en weer kunt autorijden.' Do sprak Madelon toe met een besliste klank in haar stem. 'Ja maar.....', Madelon kon echter haar zin niet afmaken. 'Niks te ja.. maar.........Madelon! Je zou me zo teleurstellen door te vertrekken.... Dat doe je me niet aan, wel?'
Madelon wist niets meer te zeggen, knikte verlegen. Do gaf haar weer een omhelzing en kuste haar op beide wangen! 'Oh, jee! Wat een dag!' Do pakte haar zakdoek die ze uit haar tas frommelde en zwaaide ermee voor haar gezicht! We nemen een port, Madelon! Hebben we nodig!'
Madelon, die eigenlijk geen trek had, durfde niet te weigeren, even later zaten ze aan een glas port, die Do uit de kamer achter de serre had gehaald. Ongemerkt werd het steeds later,ook wat frisjes, dus besloten de beide dames naar de serre te gaan. Madelon had zich even overbodig gevoeld, maar was nu erg blij te blijven.
Ondertussen was ook Bertha weer beneden en kondigde aan dat ze met het voorbereiden van het diner zou beginnen. Madelon ging met hulp van Do even naar haar kamer, om zich wat op te frissen en zich te verkleden. Ze vond het spannend om kennis te maken met Max.
In de stilte die er heerste klonk opeens een luid getoeter. Madelon kon niet ontdekken wat het was. Wél hoorde ze even later een geluid dat ze tot haar grote schrik herkende! Boehoe.......! klonk het in haar oren! Waar had ze dit meer gehoord? Delta?........! Madelon stond genageld aan de grond, wist even niet wat ze moest denken.
Ze hoorde Ducootje enthousiast blaffen in de tuin. Wéér hoorde ze : Boehoehoe.........! Ze hoorde mannenstemmen, en Do.
Ze hinkelde voorzichtig naar het raam met een grote badhanddoek voor haar naakte lichaam. Nee! Dat kán niet! Zag ze het nu goed! Madelon steeg het rood naar de wangen, haar hart begon te bonzen! Dat waren : Marnix en oom John en Delta, die luid blaffend opsprong tegen Do. Do begroette Delta door op zijn rug te kloppen, de mannen omarmden Do.
"Marnix...... Zou dit Max zijn? Oom John..... zou dat oom Jan uit Zwitserland zijn?
Madelon raakte een beetje uit haar doen! Nu even goed nadenken. Ze kon geen kant op met haar voet en zou de confrontatie aan moeten gaan. Ze ging naar de kast om iets uit te zoeken aan te trekken . Zorgvuldig kleedde ze zich aan ondertussen bedenkend hoe ze het aan zou pakken. Madelon was opgewonden om Marnix weer te zien. Toen ze eindelijk tevreden was met haar uiterlijk strompelde ze naar het liftje en daalde af.Een opgewonden Do kwam haar al tegemoet..............!

Do nam haar onder de arm en liep met haar naar de blauwe kamer. "Hello", ik dacht al die naam heb ik pas gehoord!" Madelon stond oog in oog met Marnix. Zijn licht blauwe ogen keken haar vriendelijk aan! 'Kijk eens, oom John! Herkent U deze jongedame ook?' 'Maar, natuurlijk! De charmante jongedame van het terras,' knikte oom John. 'Natuurlijk herken ik haar! Enchanté mademoiselle!" Oom John gaf haar een handkus! Madelon kleurde tot onder haar blonde haar! 'Kennen jullie elkaar?' vroeg Do verbaasd? 'Yes..you know : " Oom John en ik waren al in de gelukkige omstandigheid deze charmante jongedame te ontmoeten," vulde Marnix aan! "Delta.....!" Marnix knipte met zijn vingers en Delta verscheen in de deuropening. Achter hem Ducootje blij kwispelt achter zijn vriend aan! Delta liep naar Marnix alsof ie zeggen wilde: " Heb je iets lekkers voor me?" Look ....boy! Do you recognize this beautiful lady?' sprak Marnix zijn hond toe.
Delta keek op, zijn tong uit de mond.... liep richting Madelon. Hij kwispelde. Ja, hij herkende haar ook! Madelon gaf Delta een klopje op zijn rug. Marnix zag haar voet en moeilijke houding bij het bukken naar Delta. 'Wat is er gebeurd,' vroeg Marnix aan Madelon.? En hoe bent U hier zo bij ons beland? vroeg Marnix lachend.
Do vertelde Marnix het hele verhaal. Marnix legde Do uit hoe ze Madelon al eerder ontmoet hadden! Madelon knikte af en toe wat verlegen van de een naar de ander.
Even later nodigde Bertha hen aan tafel plaats te nemen. Bertha had extra haar best gedaan, om toch nog een heerlijk diner klaar in elkaar te flanzen! Als slot zaten ze bij elkaar in de serre, dronken koffie. Do en Marnix vertelden over hun leven in Canada. Oom John over zijn prachtige Zwitserland. Madelon was in een opgewonden stemming! De wijn had haar wangen licht roze gemaakt. Haar ogen glanzden . Marnix was gecharmeerd van dit aanblik! Bertha was héél opgetogen dat de sfeer in het zo verstilde huis zo veranderd bleek!
De naam Max, bleek het troetelnaampje voor Marnix te zijn, dat Do voor hem gebruikte. Madelon had nu begrepen hoe alles in elkaar zat in deze familie, die héél wat gebeurtenissen achter de rug bleek te hebben

De twee jongetjes op de foto in de kamer van Madelon waren Oom Jan en de overleden echtgenoot van Do. De foto van het kleine meisje met de poppenwagen was hun moeder, de overgrootmoeder van Marnix. De foto van de mooie vrouw die zo ontzettend op Madelon leek, was de dochter van Do, de moeder dus van Marnix. Ze had een prachtige naam vond Madelon: "Jasmine".
Het jongetje waarvan de grote foto in de hal hing was het omgekomen tweelingbroertje van Marnix. De tweelingenlijn zat dus in de familie. In de eetkamer stond op een fototafeltje de Tweeling, toen nog bij elkaar.

Het boek van Madelon hoofdstuk 6


Hoofdstuk 6






EEN NIEUWE WERELD




'Wil je graag naar het terras, Madelon?' vroeg Do. 'Ik heb al een ligstoel klaar laten zetten voor je.
Als je wilt, kan de parasol opgezet.'
'Héél graag Do. Lief van je" Even later neemt Madelon plaats op de ligstoel .Do gaat tegenover haar aan de grote marmeren tafel zitten .Ze heeft een brilletje opgezet en leest de krant . Bertha brengt hen een blad waarop twee kopjes koffie en een schaaltje boterkoekjes staan. Madelon voelt zich als een verwent meisje. Het doet haar goed . Nadat Do en Madelon de krant hadden doorgenomen, deelt Do mede dat ze even weg moet voor een belangrijke afwikkeling van de aankoop van het huisje aan het Veluwemeer. 'Kun je het even zonder mij stellen?' vraagt ze aan Madelon. 'Ja natuurlijk. Gaat Uw gang" ,is het antwoord van Madelon. "Ik vraag Bertha om op mijn kamer mijn studieboek te halen . Kom ik er eindelijk eens aan toe om het te bestuderen!' 'Goed , meisje, dan zie je me ongeveer met een uurtje of 2 terug!' Do staat op trekt haar rok recht en loopt richting eetkamer. Tot strakjes..... Nog bedankt voor de gastvrijheid Do. U bent werkelijk een schat," riep Madelon haar na. 'Fijn, Maddy! Fijn,'. Do vertrekt.
"Maddy". Grappig! Ze had al twee maal gehoord dat Do haar zo noemde! Madelon begreep het wel. Nog een beetje de Canadese invloed waarschijnlijk! Bertha had haar studieboek gevonden.
Afgelopen herfst heeft Madelon haar studie afgerond. Daarna waren er een paar baantjes bij een uitzendbureau. Dit soort werk besloot ze weer op te gaan pakken zodra ze van haar enkel genezen was. Haar trip door de Veluwe zou nu niet verder gaan zoals geplant. Ze moest over een week weer zien wat brood op de plank te krijgen. Voorlopig wilde Madelon hier even niet aan denken! Nu was ze in dit paradijsje en voelde dat ze er van moest genieten! Madelon had weer warmte en geborgenheid gevonden.
Het lukt Madelon niet zich te concentreren op haar tekst in het studieboek . Vogels kwetteren en fluiten dat het een lieve lust is . Ze vliegen steeds ván en náár de grote conifeer! Madelon kijkt op de prachtige tuin die er een beetje wazig bij ligt. Het belooft een héél mooie dag te worden.
Halverwege het pad waarop ze kijkt steekt een konijntje 'hip _hop' over het pad ... dan weer op het grasveld. Snoept aan de Madeliefjes.
Opeens ziet Madelon dat er iemand in haar richting het tuinpad op komt lopen . Een grote jonge man met krullend haar en donkere ogen komt op haar af. Madelon gaat automatisch rechterop zitten. De jongeman spreekt haar aan: "Goede morgen. Kunt U mij zeggen of Max aanwezig is? 'Sorry.... Ik zal me eerst even aan u voorstellen: 'Steven Rijckevorst." Ik woon hier vlak achter. Ben door het hek gelopen .Doe ik altijd. Dat is gemakkelijker dan helemaal om te lopen. Bent U familie?' 'Nee... nee. Ik ben hier gelogeerd,' antwoordt Madelon. 'Dat is gezellig. Dan komt er tenminste wat meer leven in de brouwerij', gaat de jongeman verder. 'Nadat Meneer is overleden , is hier zó stil ' ! Meneer was maar alleen.... maar tóch _ er brandde ‘s avonds licht en er klonk vaak pianomuziek tot achter in de tuin door . Hij en zijn piano waren onafscheidelijk. 'Oh', antwoordt Madelon. Wist verder niet wat ze moest zeggen. 'Maar wat ik U al vroeg:Weet U of Max in de buurt is?"
Madelon wilde duidelijk maken aan Steven dat ze niet wist wie Max was ; toen Bertha kwam aanlopen! Steven loopt naar Bertha en omhelst haar. Het kleine dikkertje lijkt helemaal te verdwijnen onder de armen van de grote Steven. Bertha krijgt 3 kussen van hem. Ze is zichtbaar blij hem te zien! 'Jongen...! Hoe lang ben je weer weggeweest?' vraagt Bertha vriendelijk. '5 maanden Berthie. Gisteren avond aangekomen. Ik blijf twee weken en moet dan weer aan boord. Ik hoorde dat "Max" met tante over zijn!' Ik wil hem graag ontmoeten. Ik heb hem al weer 4 jaar niet gezien.'
'Max is er voor een weekje op uit met oom Jan. Hij is over uit Zwitserland', legt Bertha uit aan Steven. 'Jammer. Ik had me zó verheugd hem weer te zien.' Steven slaat met zijn rechterhand op zijn rechterbovenbeen. 'Hij zal het héél fijn vinden als ie hoort dat U er bent,' zegt Bertha. Vanochtend heeft mevrouw nog met hem aan de telefoon gesproken . Het laatste nieuws is dat Max en zijn oom eind van deze week , waarschijnlijk vrijdagochtend weer terug komen .' 'Dan bof ik toch nog! Kan ik hem nog spreken voor ik weer vertrek!' Ook fijn om Oom Jan weer te zien. Dát is écht lang geleden dat ik hém heb gezien!' Hij blijft hoop ik toch nog wel langer', was de vraag nu aan Bertha. ' Voor zover ik weet wel,'. Bertha straalt! Ze is zichtbaar blij om Steven te zien! 'Nu dan houd ik de twee dames niet langer op. Gegroet .... Ik zie U nog' vraagt hij aan Madelon. ' Jawel.... Nou... misschien..', antwoord Madelon. Ze voelt zich niet écht op haar gemak!
Wat wist ze véél en ook weer wéinig van Do ,bedacht zich Madelon! Het onderwerp waar Bertha en Steven over spraken was geheel onbekend voor haar. Het maakte haar onrustig! Steven loopt in een drafje weer dezelfde weg terug als ie gekomen is . Aan het eind van het pad zwaait hij nog even naar de twee achtergebleven dames . Madelon zakt voorzichtig terug in haar stoel. Ze voelt haar enkel pijnlijk kloppen . Madelon zit in gedachten .Denkt na over wie deze Max en oom Jan_wel zijn!
Madelon herinnert zich de naam :Max . Hij was immers de kleine jongen . De zoon van haar overleden dochter ?"Oom Jan was haar ook bekend . Do had ook over hem gesproken ."Zóveel nieuwe mensen leren kennen, die blijkbaar in het leven hoorden van Do. Wellicht van korte duur, bedenkt Madelon zich. De vakantie pret was binnenkort voor haar afgelopen!
Madelon probeert zich weer te concentreren op te tekst van haar studieboek. Haar gedachten blijven haar echter bezig houden. Madelon ziet de letters aan haar voorbij gaan, zonder te weten wát ze leest!
Bertha is weer het terras op teruggekomen. Zij deelt Madelon mede dat zij de lunch helaas alleen moet gaan gebruiken. Do is opgehouden. Bertha brengt haar vervolgens een kopje "vers gemaakte groentensoep" en wat broodjes . Madelon geniet er in alle rust van .Het is ondertussen flink warm geworden.
Madelon werd wat loom legde haar hoofd naar achteren, haar ogen gesloten. Zij zakte langzaam weg, droomde over alle nieuwe indrukken. Plots hoorde ze Duko blaffen in de verte en daarbij de kalmerende stem van Do. Vrolijk lachend komt Do met Ducootje de hoek van het huis om . Haar gezicht begint nog meer te stralen als ze Madelon ziet. 'Hallo Maddy. Heb je een fijne dag gehad ? Sorry dat ik er niet was tijdens de luch. Ik had een hoop te regelen ... Ik heb een hele leuke verrassing voor je.....'. Madelon kijkt verrast op . 'Nu luister Maddy ' vervolgt Do: We gaan er morgen een gezellige dag van maken. We gaan picknicken aan het water. We nemen de luie stoelen en de parasol mee .We gaan niet hele dagen niksen. Daar wordt je ook niet beter van!' Madelon is blij verrast met dit idee. "En? Wat heb je allemaal gedaan ondertussen Meisje? ' Do kletst weer alles aan elkaar. 'Ik heb geprobeerd wat in mijn boek te lezen" , antwoordt Madelon. 'Bertha was zo lief het voor me te halen op mijn kamer. Ik heb er echter niet écht veel van opgenomen. Er kwam nog iemand langs . Zijn naam is Steven,' vervolgt Madelon haar uitleg aan Do .Hij kwam door de tuin. Hij vertelde me dat hij achter U woont en altijd door de heg komt. 'Steven....? Is Steven er? Vraagt Do blij enthousiast ! "Ja! Hij vroeg of Max er was. 'Oh, ja natuurlijk! Die heeft zich hier natuurlijk op verheugd.!' Do knikt terwijl ze dit zegt. 'Goh, wat jammer.... Maar hij blijft toch nog wel even in Nederland, ' Vraagt Do , alsof het heel normaal is dat Madelon hier antwoord op weet. 'Bertha heeft het verder afgehandeld,'legt Madelon uit. 'Ja...! Ja?.... Leuk! Ik ga het haar dadelijk eerst vragen! Nou....hè, hè .... meisje. Ik kom gezellig bij je zitten,' Do zucht er van. 'Zullen we vragen aan Bertha thee voor ons te maken?'' Lekker! 'Madelon had Na haar korte middagslaapje wel trek in een kopje thee. 'Nou, kijk die schat nou!' Do kijkt in de richting van de openslaande deuren van het terras. Daar kwam Bertha al aan met een blad waarop thee en cake stond! Ze lacht naar de twee dames op het terras. 'Ja, ik dacht, de twee Dames zullen wel zin hebben in een lekker kopje thee. Het gezicht van Bartha staat héél blij. 'Ik heb vanochtend een lekker roomboter-citroencake gebakken.' Bertha kijkt trots naar haar baksel op het dienblad. 'Nou.. nou Bertha, je verwent ons véél te veel'.' Do kijkt nu ook naar de prachtige cake. 'Ik ben zo blij dat U er weer bent. Zegt Bertha tegen Do. Ook dat juffrouw Madelon er is!' 'Het was hier véél te stil!
Weet U: "Steven was hier!"Hij is met verlof. Hijvroeg naar Max!' 'Ja !Ik heb het gehoord van Madelon, Bertha! Fijn om hem weer snel te kunnen omhelzen!' Heeft ie nog gezegd wanneer hij weer langs komt? Ik heb hem verteld dat Max, waarschijnlijk vrijdag hier is, en dat Oom John mee zou komen!' Fijn....bedankt Bertha. Ik verheug me er al op! We Gaan er een gezellig weekend van maken! En jij kan tevens met hen kennis maken Madelon !'
Madelon kijkt Do aan. 'Ach, ik heb je nog niet verteld wie Max is natuurlijk. Ga ik je zo allemaal uitleggen.' Eerst even van die overheerlijke cake proeven die Bertha voor ons gebakken heeft.' Mmmm.....prijst Madelon de cake! "Ja! Dat kán onze Bertha wel vindt je niet? Weet je wat Madelon? Vanavond na het eten gaan wij gezellig in de salon zitten en dan pak ik wat fotoboeken. Dan vertel ik jou alles over mijn familie .......

Het Boek van Madelon hoofdstuk 5


Hoofdstuk 5






Een Nieuwe Wereld

'Misschien dat het beter gaat met dit hulpmiddel!'oppert Do. Met aan de ene kant de wandelstok en aan de andere kant ondersteunt door Do loopt Madelon mee naar een grote kamer. Voor zich ziet Madelon een groot raam dat uitkijkt op een prachtig aangelegde tuin. De kamer is licht ingericht en bijna modern te noemen !
'Ga zitten meisje.' Do wijst naar een grote blauwe wat breder dan normale leunstoel. Madelon probeerde te gaan zitten, kwakt er echter met een plons achterover in! 'Oh, Sorry', 'roept Madelon verschrikt uit! 'Jij mag dat hoor', antwoordt Do lachend. Terwijl ze dit zegt schuift Do een net zo groot en brede voetenbank als de stoel is aan voor Madelon ! ' Nu is het de bedoeling Maddie dat je daar héérlijk met je beentjes op gaat liggen!' Ik zei je toch dat ik goed voor je zou gaan zorgen? Nou.....Hoe zit je? Een extra kussen misschien voor in je rug?' Nee hoor Do. Ik voel me net een prinses' oppert Madelon. 'Dat ben je ook', lacht Do!
De mollige mevrouw komt , nadat ze op de deur heeft geklopt, met twee glazen port op een presenteerblaadje de kamer binnen. . Ze blijf t geduldig met het dienblad voor Madelon staan zodat zij nadat Do dat ook had gedaan er het glas af kan pakken. Madelon wist eigenlijk niet wat ze nu proefde. Het was net wijn maar in een groter glas. 'Lekker om wat aan te sterken', knipoogt Do! 'Héérlijk', antwoordt Madelon na een eerste slokje. Ze Vindt het eigenlijk een sterk goedje. Madelon is niet gewent om alcoholische dranken te drinken! Zelfs een biertje nam ze nooit! Binnen een mum van tijd zit Madelon dan ook met blosjes op haar wangen . Do vertelt wederom..... Ducootje is op een vacht gaan liggen voor een moderne open haard. De zon schijnt nog uitbundig door de ramen.
'Nou... Meisje. Ik zal kijken of Bertha ondertussen je kamer in orde heeft gemaakt' gaat Do verder. Tante Do drukt op een koperen belletje. Bertha komt even later binnen. De kamer van Madelon blijkt klaar te zijn dus wordt er opgestaan en richting gang gehinkelt. Hier aangekomen deelt Do mede : 'We nemen de lift! Hij is waarschijnlijk lang niet gebruikt! Ikzelf loop de trappen altijd op. Is goed en beter voor mijn hart', lacht Do. 'Maar voor jou maken we een uitzondering meisje!" In de hoek van de grote hal staat de deur al open van een kleine liftje. Het ziet er oud uit. Het ruikt er naar boenwas! Eenmaal boven en uitgestapt staat Madelon vlak voor een witte deur waarop met messing opdruk: "Gast Room" staat . Bertha opent de deur. Ze gaat als eerste naar binnen , gevolgd door Do die Madelon ondersteunt!

Madelon's ogen vallen open van verbazing! Dit is haar kamer! Madelon kijkt en kijkt....
Do laat Madelon achter met de mededeling dat zij haar over een uurtje zal komen halen om samen beneden het diner te gebruiken...........Als do eenmaal vertrokken is en Madelon nog steeds rondkijkt valt haar oog op een grote foto aan de muur tegenover haar! Er staan twee kleine jongetjes op afgebeeld ! Beiden even groot met krullend haar. Op de muur ernaast hangt nog een foto . Er staat een klein meisje op met een poppenwagen. Deze foto lijkt ouder dan van de twee jongetjes, Hij is wat geler verkleurd!
Madelon besluit zich wat op te frissen, en zich te verkleden voor het avondeten! Ze wast zich aan de wastafel in de badkamer, die aan haar kamer grenst. Ondertussen besluit Madelon een oplossing te bedenken hoe ze later in bad of onder de douche kan komen met haar geblesseerde enkel! Madelon besluit een wijde linnen broek aan te trekken met daarop de nieuwe blouse. . Als Madelon in de spiegel kijkt is ze tevreden met wat ze ziet. Aan de ene voet trekt ze een mocasin aan. Aan de andere een witte sok. Daarna besluit Madelon te wachten op Do. Ze Neemt plaats in de crèmekleurig beklede stoel die voor het raam staat. Met gewaardeerde blik kijkt Madelon op de prachtige tuin! Het is in een stijl zoals ze die had gezien toen ze in Parijs was en een bezoekje had gebracht aan Paleis "Versaille". De stijl van de tuin paste heel goed bij het Huis! Het is windstil. De zon scheent nog steeds.... misschien wat waziger dan vanmiddag. Lekker opgefrist en redelijk voldaan wacht Madelon rustig af op de komst van Do.
Nadat er op de deur wordt geklopt en Madelon met een ," ja " antwoordt komt Do haar kamer binnen gelopen. De twee Dames namen het "krakkemikkige liftje" naar beneden, lopen naar de eetkamer die voor de kamer ligt waar ze eerder die middag port had gedronken met Do.
De eetkamer heeft een groot raam dat uitkijkt op een groot grasveld. Achterin ziet Madelon een klein tuinhuisje. De tafel waaraan ze plaats namen is voor twee gedekt. Een prachtige bos gele rozen stond midden op tafel. Ondanks het oude huis, was dit wederom een héél lichte kamer. Op het terras voor de eetkamer stonden heerlijke stoelen uitnodigend te wachten. Het was één en al sfeer in de eetkamer. Er speelde zachte pianomuziek uit de luidsprekers die in alle hoeken van de kamer hingen! Wat was het huis voor wat ze tot nu toe had gezien met ontzettend goede smaak ingericht!
Madelon was erg nieuwsgierig wat of Do haar uit te leggen had! Madelon mistte Ducootje in de eetkamer. Vroeg waar of dat het hondje was. 'Ducootje is in de keuken bij Bertha', antwoordt Do . 'Die is daar niet weg te slaan. Zéker niet als Bertha kookt!' Ze heeft daar een mandje staan. Meestal echter loopt ze achter Bertha aan. Af en toe moet Bertha wel eens mopperen omdat ze bijna weer over dat kleine mormeltje struikelt. Echt erg vind Bertha dit niet hoor!' Do lacht. 'Bertha is een échte dierenvriend'.
De huishoudster komt ondertussen met een soepterrine aangelopen waaruit ze voor hen beiden een bordje vult met kippensoep. De soep ruikt heerlijk. "Deze chickensoep is werkelijk delicious ", meldt Do vol trots aan Madelon! 'Smakelijk eten meisje, laat het je smaken.' Do heeft nu haar handen gekruist .Met haar ogen dicht bidt ze waarna zij een kruistekentje maakt. Madelon weet even niet wat te doen. Zij is dit helemaal niet gewent. Do stoort zich er niet aan , gaat gewoon verder zonder op Madelon te letten. De soep is inderdaad héérlijk. Do had hem niet voor niets aangeprezen! Na de soep wordt er rosbief in heel dunne plakjes geserveerd. Er is aardappelpuree, spinazie, en een gemengde salade. Er wordt niet zo heel veel gezegd. De twee laten het zich smaken!
Na het eten vraagt Do aan Madelon mee te hinkelen naar de stoelen voor het raam waar hen de koffie wordt geserveerd. Een schaaltje met bonbons was al op het tafeltje naast hen gezet. "Neem er een meisje" Geniet maar! Madelon kan het niet nalaten er een te nemen. Ziet té laat dat ze de grootste van de schaal neemt. Even aarzelt Madelon hem terug te leggen...steekt hem toch in haar mond.
Do heeft het opgemerkt maar laat niets merken. Ze lacht een beetje in zichzelf. Opeens valt Madelons oog op een Foto aan de muur recht voor haar. . Madelon schrikt een beetje.......... Het was alsof ze naar zichzelf keek! Wie is dit? Do heeft direct in de gaten wat er gebeurt.'
'Dat is mijn dochter.' De stem van Do klinkt zachtjes en een beetje gebroken. 'Heeft U een dochter?'vraagt Madelon wat geschrokken. 'Ja... dat is mijn dochter, antwoordt Do 'maar is er helaas niet meer!' Ze is omgekomen .....
'Oh...Goh..Het spijt me ... ', antwoordt Madelon . 'Ja, meisje.... dat is nu alweer zo'n 25 jaar geleden, maar het is net of het gisteren gebeurde.' Ze is samen met haar toen vijfjarig zoontje Floris omgekomen.' Ik ben daarna met Max naar Canada vertrokken. Max is de tweelingbroer van Floris. Hij was uit logeren toen het ongeluk zich voltrok.' Ze zijn beiden omgekomen tijdens de brand........' Verschrikkelijk,' kon Madelon alleen nog uitbrengen. Ze had opeens intens medelijden met de zichtbaar aangedane Do!
'Ik zal je het allemaal nog vertellen. Nu liever niet als je het niet erg vind!' zegt Do zachtjes . ' Nee, natuurlijk vind ik het niet erg,' antwoordt Madelon . Beiden kijken wat voor zich uit. Ieder met zijn eigen gedachten.
Bertha komt binnen en ruimt de tafel af waarna Do meedeelt dat ze wil gaan slapen. ' Ik ga met u mee naar boven het was voor mij zo een enerverende dag" vult Madelon aan . "Ik neem nog wat in voor de pijn . Mijn enkel klopt en gloeit.'
"Ja, meisje je hebt te lang met je been naar beneden gehangen 'konstateert Do. Het is inderdaad beter dat je gaat liggen nu.' Nadat ze Bertha Welterusten hebben gewenst nemen ze samen het liftje . Do helpt Madelon naar haar kamer.
'Ik slaap hier naast Jou, wees Do naar de deur een eindje verder op in de de hal. 'Slaap lekker Do, en belooft U me een beetje te slapen?' Madelon was bezorgd om deze ineens veel ouder uitziende vrouw.' Ja, meisje, slaap lekker en tot morgen, blijf lekker liggen zolang je wilt. Doe alsof je thuis bent, welterusten Madelon, tot morgen!'
Madelon keek Do na; zag dat Do haar kamer inging. Ze bleef nog wat staan, voordat ze de deur van haar kamer dichttrok. Madelon was écht begaan met Do. Wát een dag was het geweest vandaag! Met een zucht knipt Margot het schemerlampje aan op haar nachtkastje. Nadat ze haar nachtpon had aangetrokken, dook ze met een zucht onder het dekbek. Ze vergat warempel haar zere enkel ! Madelon dacht nog eens na over alles wat haar overkomen was. Ze had het zo leuk gehad met Do en nooit verwacht dat er zo'n naar verhaal bij de foto's zou horen. Wel vond ze het onvoorstelbaar dat de dochter van Do zoveel gelijkenis met haarzelf vertoonde. Langzaamaan viel Madelon in een diepe slaap. Droomde dat ze in de mooie tuin wandelde.
De volgende ochtend wordt Margot wakker en voelt meteen weer de kloppende pijn in haar enkel! Oh, ja! Mijn enkel.......... Ik ben bij Do. Meteen is ze weer helemaal bij haar positieve. De zon schijnt zwakjes door de gordijnen naar binnen. Door het openstaande klepraam hoort Madelon de vogels vrolijk hun ochtendliedje zingen! De bekende geur van versgezette koffie dringt haar neus binnen. Buiten hoort ze Ducootje blaffen en direct daarop, 'Sttttttt...Madelon slaapt!' Madelon moet lachen.
Madelon zit op de rand van haar bed, probeert omhoog te komen. Hinkelend loopt ze richting raam waarachter ze de geluiden hoorde. Ze schuift het overgordijn een beetje open en knippert met haar ogen.
De zon stond al hoog aan de hemel, de lucht was helder blauw. Vogels vlogen af en aan, steeds weer naar een forse conifeer waarvan de top vlak bij haar raam stond. Daar was een nest bedacht ze zich, dat móest wel! Ducootje liep onder de boom naar boven te kijken. Waarschijnlijk wilde hij met de vogels spelen. Wat een pienter hondje dacht Madelon, ziet alles wat maar beweegt! Ineens zag Madelon Do lopen met haar vinger omhoog op Duko wijzend! 'Foei, dat mag je niet doen hoor! Je maakt de vogeltjes bang, moeder merel is aan het kwetteren. Ze is bang dat je haar nestje hebt ontdekt! Foei... Duko, Scheer je weg! Go! Go!' Duko had zijn oortjes naar achter en liep met zijn staart naar beneden richting huis. Wat is het toch een deugniet! Madelon hield nu al van dit grappige hondje! Hoe laat zou het eigenlijk zijn... bedacht Madelon zich . Madelon hoort op haar kamerdeur kloppen. Madelon beantwoord het geklop :' Ja....ik ben wakker hoor! 'Daar kwam Bertha binnen met in haar handen een groot dienblad waarop een kan, broodjes , boter en jam. "Goede Morgen Mevrouw. Heeft U lekker geslapen?" Ja... héérlijk", antwoordt Madelon verrast door wat ze zag! " Zegt U maar Madelon hoor!"
Bertha lacht en zet het blad met lekkers op het tafeltje bij het raam. Ze schuift de gordijnen verder open. De kamer is nu overgoten door de ochtendzon!
"Smakelijk eten", zegt Bertha. " Als u nog iets nodig mocht hebben, dan belt u maar. Achter het bed hangt een koord met een Schel, daar kunt u aan trekken." Bertha vertrok, Madelon ging aan het tafeltje op het stoeltje zitten waar Bertha haar ontbijt had klaargezet. Mmmm.... een lekker eitje. Dát was lang geleden... Meestal gunde Madelon zichzelf ’s morgens geen tijd om een eitje te koken. Ze werd vaak te laat wakker , moest alles snel doen om op tijd naar haar werk te vertrekken.
Madelon schenkt een kopje koffie uit de zilveren koffiekan. Toen ze voldoende gegeten had besloot Madelon te proberen om zichzelf te douchen. Haar verband mocht natuurlijk niet nat worden. Hoe zou ze dit gaan versieren! Ze besloot een plastik zak uit haar tas te pakken die ze vervolgens over haar voet trekt. Met een veter uit haar sportschoen bindt ze de zak vast. Nú moest het lukken! Madelon genoot van het warme water.
Op de rand van haar bed gezeten trekt Madelon haar slipje en lange linnen witten broek aan . daar op een cerisekleurige katoenen trui. Wat een gestuntel en dan te bedenken dat je deze handeling normaal doet zonder bij na te denken ; bedenkt Madelon zich ! Nadat ze haar lange blonde haar geföhnd heeft en in een knoet op haar achterhoofd heeft gestoken ,besluit Madelon naar beneden te gaan .
Op de gang hoort ze Do hoorde praten..... Het geluid komt uit de slaapkamer van Do. Blijkbaar is zij aan de telefoon met iemand. "...Moet je zéker doen schat!" "Oh, ja daar heb ik geen rekening mee gehouden..!" Ja, ja, oké, ik zal het Bertha zeggen!" "Wat zeg je, schat?"" Nee, dat hoef je niet te doen hoor, Take your time!" ´Oké, Bye, Bye".... Do maakt het geluid van een kus! Madelon wacht ondertussen op het liftje. Ze heeft op de knop gedrukt. De deur gaat echter niet open. Nogmaals drukt ze wat harder op de knop, maar niets!...De deur blijft dicht! Madelon besluit naar de kamer van Do te gaan . Klopt op haar deur. Voorzichtig doet de de deur die half open staat wat verder open. "Goede morgen Do. "Ik kom even naar uw kamer.....hoorde dat u er was... De lift werkt niet en nu weet ik niet hoe ik naar beneden moet gaan. ' 'Goede morgen, Meisje! Lekker geslapen vannacht? Hoe is het met je enkel? Minder pijn?' Een beetje minder' Dank U wel, Do" , antwoord Madelon . 'Och kind toch...wat vervelend nu dat de lift het niet doet! Ik roep even de chauffeur die is heel technisch". Ga even zitten Madelon,' Do wees Madelon een bankje aan tegenover het bed van Do. Binnen de kortste keren heeft de chauffeur de lift inderdaad weer aan de gang gekregen en zoeft Madelon naar beneden.

Het Boek van Madelon hoofdstuk4


Hoodstuk 4

De Ommekeer





Ondertussen aan het Veluwemeer
"Kom....we gaan kijken Madelon...!" Terwijl ze al op weg is naar het huisje roept Do naar de taxi chauffeur:"Wacht U even op ons? We zijn over een kwartiertje weer bij U terug" . Het hondje huppelt achter haar aan. "Zo te zien heeft mijn Dukootje er ook wel zin in ", voegt Do achter haar vraag aan de chauffeur toe. Madelon moet moeite doen om de twee bij te houden! Voordat Madelon bij het huisje aankomt zit Ducootje al op de blauwe tuinbank te wachten. Do kijkt met haar hand tegen het raam naar binnen. Madelon moet toegeven: "Het is een héél leuk huis! En het uitzicht is écht geweldig. Het ligt recht tegenover het meer, waar op dit moment volop gesurft wordt! "Nou Do....als je het huis kunt kopen is dit écht geweldig! Ik ben blij voor je" . Madelon pakt Do bij haar arm en lacht tegen de enthousiaste Dame.
Opeens werd Do stil. Samen met Madelon geniet ze van de prachtige omgeving. Even later trekt ze Madelon mee naar binnen om de kamers en de prachtige blauwe vloerbedekking te laten zien. Ducootje kwispelent achter hen aan. In de eerste instantie denkt Madelon niet na over het feit dat Do nog niet officieel de woning heeft gekocht. Daarom normaliter géén sleutel van het huis kon hebben.....
De blauwe vloerbedekking waarover Do haar had verteld valt Madelon meteen op ! Héél het huis is ermee bekleed. Zelfs de trappen naar de eerste en tweede verdieping. Mooi dik en zacht alsof het fluweel is. ! Er hangen zelfs gordijnen in diezelfde iets lichtere lavendelblauwe tint. Overal komt de blauwe kleur terug. Zelfs de bank voor het huis is blauw. De keuken is héél licht blauw_ zacht grijs. De handgrepen van mat zilverkleur. Nog nooit heeft Madelon zoveel harmonie in een huis aangetroffen!
Beide Dames zijn er stil van geworden . Je kunt de vogels buiten duidelijk horen fluiten. Een scheepshoorn uit de verte klinkt hen in de oren, waardoor beiden weer tot hun positieve kwamen. Ik begrijp waarom U zo enthousiast bent! "Ik ben de gelukkigste vrouw in heel Nederland" antwoordt Do Madelon met geëmotioneerde stem. "Hierop heb ik al die jaren gewacht! Als ik nu nog mijn laatste wens zou mogen.... dan......." Do kijkt op alsof ze schrikt van wat ze net gezegt heeft. "Vergeet maar even wat ik zei Madelon. Ik zal je binnenkort vertellen wat ik hiermee bedoel." Voor vandaag genoeg emoties! " I am very grateful!" Dank je wel my lord!" Kom meisje vervolgde Do. "We zullen maar weer gaan!"Met een zachte héél rustige stem neemt Do Madelon onder de arm. Roept de kleine teckel met hen mee te gaan.
De Dames stappen de taxi weer in. Do gebiedt de chauffeur hen weer terug te brengen naar hotel "Elburg"'. Do is bijzonder rustig geworden in vergelijking tot de heenweg. Madelon slaat haar gade vanuit haar ooghoeken en denkt: "Wat een bijzondere vrouw is dit!" Wat hield zij verborgen?
Do voelde dat Madelon haar gadesloeg. Pakte Madelons hand in haar kleine wat frisse handen. "Ik ben blij dat ik jou ontmoet heb Madelon! "Madelon voelde een warm gevoel in zich opkomen. Zo'n warmte had ze lang niet gevoeld. Voordat Do en Madelon er beiden erg in hadden stopte de taxi weer voor Hotel Elburg.
Do rekent met de chauffeur af. Tilt Duco uit de auto. Madelon voelt aan dat ze Do nu niet alleen kon laten. Ze pakt haar onder haar arm . "Kom" zegt Madelon .We gaan er samen een fijne dag van maken. We gaan eerst een lunchen. Nú op mijn kosten. Zónder tegenspraak!" Do knikt alleen maar. Geeft Madelon een kus op haar wang! Zag Madelon het goed? Of vergistte zij zich en zag ze een traan in de hoeken van de Do's ogen?
Het weer was lekker geworden. Nu was het wél fijn om op het terras buiten de lunch te gebruiken.
Het zonnetje scheen uitbundig en verwarmde de twee zichtbaar gelukkige mensen op het terras van Hotel Elburg. Do had Ducootje op de stoel naast haar gezet. Weldra lag hij in diepe slaap. Had het warm in het zonnetje gekregen. Hij draaide zich op zijn rug en knipperde met zijn oogjes tegen de zon. Do en Madelon genoten van de broodje kaas en ham. Het smaakte hen goed. Do wilde na het eten even terug naar haar eigen hotelletje om uit te rusten. s'Avonds zouden de twee elkaar weer treffen in het etablissement waar zij elkaar de vorige avond hadden ontmoet! Als vanzelf ging Madelon daarmee akkoord. Ondertussen besloot Madelon haar autootje te pakken en de omgeving wat te gaan verkennen.
Madelon stapt in haar autootje waarin het behoorlijk warm was. Madelon opent daarom meteen het raampje aan de bestuurskant naast zich. Voor ze er erg in heeft zit Madelon te zingen achter het stuur. Zevoelt zich ontspannen en gelukkig. Het weer beantwoordt door zijn zonnenstralen dat gevoel uitbundig ! Wederom komt Madelon ,via een andere weg welliswaar langs het Veluwemeer. Ze móest toegeven: "het was hier écht schitterend! Volop surfers waren bezig de zeilen rechtop te houden. Er stond slechts een zachte bries. Wat moeilijker surfen dan vanochtend! Er liepen verschillende honden. Sommigen waagden zelfs een duik in het water! Later wilde Madelon beslist ook weer een hond! Madelon besloot haar autootje te parkeren en wat langs het water te lopen. Mijmerend over wat ze allemaal had meegemaakt de laatste dagen keek ze niet goed uit waar ze liep.Madelon struikelde . Madelon lag languit en keek op een grote stronk droog hout neer. "Au!"Madelon pakte naar haar enkel, wilde opstaan, maar een helse pijn schoot tot in haar lies! Ze zakte weer als vanzelf op haar knieën, rolde over op haar bibs, pakte met haar handen de enkel van haar linker voet vast !Haar gezicht vertrok van de pijn.
Een paar jongens die verderop aan het voetballen waren kwamen naar haar toe. "Heeft U zich pijn gedaan?", vroeg een lange magere jongen. 'Ik kan niet meer op mijn rechtervoet staan', zei Madelon met een wat gebroken stemmetje. De enkel zwol lelijk op! Madelon probeerde weer overeind te komen. De lange jongen hielp haar overeind. Ze stond op haar linkerbeen maar het lukte haar niet om op beide benen te staan.
'Misschien gebroken mevrouw, of zoiets....!' zei de jongen. 'Ja móet wel' beaamden de andere jongens nu ook. Door de jongelui gesteund strompelde Madelon naar de stronk die haar deze ellende bezorgd had. Het lukte haar met een plof op het stuk hout te gaan zitten. Madelon deed haar sok omlaag. Haar enkel rood gezwollen . 'Dat ziet er niet écht goed uit mevrouw', zei een jongen met knalrood haar en sproetjes. 'Wacht even, Pieter heeft zijn mobieltje bij zich, misschien dat U iemand kunt bellen.' Meteen liep hij op de andere jongens af, die stonden te wachten om verder te spelen. Pieter, een blonde jongen met een guitig gezicht kwam samen met de roodharige jongen aangerent. 'Kan ik iemand voor U bellen die U naar een dokter brengt?", zei Pieter met een bezorgt gezicht. 'Iemand bellen?' dacht Madelon! Wie zou ze kúnnen bellen? De enige die ze kende was Do. Madelon wist helemaal niet in welk hotel Do logeerde!
'Nou..weet je ..', zei Madelon nog steeds met vertrokken gezicht: "Ik ben hier net 2 dagen, en ik ken hier niemand. Ik logeer in Hotel Elburg". 'Oh....', antwoordde Pieter haar :' De vader van mijn vriend werkt er. Hij is ober. Ik weet niet of hij dienst heeft!' "Ik kan moeilijk de ober bellen' zei Madelon met een geforceerde lach! 'Weet je wat' zei toen de lange jongen spontaan.' Zou het lukken om achterop mijn fiets te gaan zitten, dan breng ik U naar dokter Fransen!' 'Ja, graag...vervolgde Madelon opgelucht. Dat is misschien een goed idee'. Madelon kon echter niet op haar voet gaan staan. 'Oké', zei de lange jongen, 'een ogenblikje dan ga ik mijn fiets even halen, staat daar bij de dijk'. De jongen wees naar links. 'Als je dat wilt doen', zei Madelon. 'Héél lief van jou!' Ondertussen deed Madelon haar schoen en sok uit. Ze kon niets aan haar voet verdragen! 'Natuurlijk! Doe ik even_', zei de jongen. Nam een sprint in de richting van de dijk! De hele groep jongens stond nu om Madelon heen!

Madelon keek beteutert naar haar voet en vroeg zich af hoe ze vanavond haar afspraak met Do nu waar moest maken. Dat ze erheen moest stond vast. Do zou zich grote zorgen kunnen maken als Madelon niet op zou komen dagen. Hoe moest het nu met haar autootje bedacht ze zich . Veel tijd om zich zorgen te maken had ze niet, want daar kwam Pieter al weer aan. " Ben ik weer!", zei Pieter enthousiast! Madelon ging in amazonezit achter op de fiets van Pieter zitten. Reed met hem naar de verharde weg. Haar voet omhoog, haar sok en schoen in haar hand. Met de andere hand hield ze zich vast aan Pieter! 'Succes met je enkel', riepen de jongens haar na! 'Dank je wel', riep Madelon terug. Zwaaide met haar hand waarmee ze de schoen en sok vast had. 'Ik zie jullie misschien nog wel?' Binnen een minuut of tien, stonden ze voor de praktijk van de huisarts. De dokter had geen spreekuur, maar wilde toch wel even kijken . De dokter bekeek de voet. 'Die is heel erg verstuikt!' zei de arts met ernstige blik in de ogen. Ik zou voor de zekerheid even een fotootje laten maken. Ik denk niet dat er iets gebroken is, maar even een fotootje kan geen kwaad! Wil jij even naar de eerste hulp met deze jongedame, vroeg de dokter aan Pieter?" Blijkbaar kenden de twee elkaar. "Oké, doe ik!" beantwoordde Pieter de arts met trotse stem! "Houdt U het nog even vol op mijn stalen ros?", vroeg Pieter lachend aan Madelon? "Jawel hoor... ik kan het zo nog wel even uithouden!"Je bent een schat! "
Bij het kleine ziekenhuis aangekomen, ondersteunde Pieter Madelon om haar op een muurtje te laten plaatsnemen, zette zijn fiets in de fietsklem en haalde uit het portiek een rolstoel voor Madelon. 'Wat een toestand." Madelon maakte zich een beetje bezorgd over Pieter! "Heb je wel tijd en zin" vroeg Madelon? 'Ik zal U naar de eerste hulp helpen", antwoorde de jongen. "Zou U het dan verder zelf willen regelen?', vroeg Pieter, 'Ik moet over een kwartiertje mijn vader helpen .''Túúrlijk', antwoorde Madelon. 'Ik ben al héél blij , dat je me zo ver geholpen hebt !'
Even later lag Madelon met haar voet onder het röntgenapparaat! Gelukkig was de enkel niet gebroken. Er zat een diep scheurtje in haar enkel. Haar voet werd met natte vetwatten en verband ingepakt.!Absolute rust voor een week.... Daarna moest Madelon weer terugkomen. Madelon belde een taxi naar haar hotel. Even later hinkte ze de hal binnen van hotel Elburg! Gelukkig was er een lift, die ze nu noodgedwongen wel moest nemen! Haar enkel deed verschrikkelijk pijn. Met verbeten gezicht kwakte ze even later neer op haar bed, liet zich achterover in haar kussens zakken! 'Nou! Daar lig ik dan, mompelde Madelon hardop!' Madelon nam een paracetamolletje in tegen de pijn ; sloot even haar ogen om alles op een rijtje te zetten! Madelon dommelde in .Na een uurtje geslapen te hebben werd Madelon wakker. Herinnerde zich meteen weer aan wat er was gebeurd, Jeetje...wat nu? Ze zou het vandaag maar een beetje rustig aan doen, veel meer viel er toch niet te beleven met de zere enkel. Ze staarde wat voor zich uit. Veel tijd om na te denken kreeg ze niet. Haar telefoon speelde haar bekende muziekje. 'Hallo met Madelon.'"Hallo Meisje. Wat ben je aan het doen? Ik wilde een eindje met Ducootje gaan wandelen. Heb je misschien zin om met me mee te gaan?" Dat was Do! "Ja.... zin heb ik wel Mevrouw, maar dat zal helaas niet kunnen!" " Oh, jammer...., dan zie ik je vanavond wel, hoe laat had je gedacht?" "Nou", zei Madelon_ wist even niet hoe uit te leggen_ 'Dit zal ook een beetje moeilijk worden. Ik heb eigenlijk er nog niet over nagedacht hoe ik überhaupt naar U toe moet . Ik ben vanmiddag gevallen en nu heb ik een gescheurde enkelband. Ik moet een week rusten!" 'Maar kind! Hoe heb je dát nu in hemelsnaam voor elkaar gekregen in zo'n korte tijd antwoordde Do.'Hoe kan dat nou?" Madelon vertelde Do wat er was gebeurd. 'Goh! Meisje toch! Wat vervelend nou!' 'Ik heb even wat geslapen 'ging Madelon verder. 'Mijn auto staat nog bij het meer.!' Hoe moet ik die nu hier krijgen?' 'Oh, ja natuurlijk... die staat nog daar... Jij zat immers achter op de fiets van die jongen!' Do's stem klonk bezorgt . "Je kunt iemand laten regelen dat hij wordt opgehaald. Als je de sleutel aan de receptie geeft. Even uitleg geeft over de situatie .......' Do wist gelijk raad. Oké, dat zal ik doen ", antwoorde Madelon. "Zou U denken datiemand van het hotel dit zou willen doen," vroeg Madelon.
'Ja, natuurlijk', antwoordde Do beslist! Ja hoor, dat doen ze wel!' Do klonk erg geloofwaardig. 'Afgesproken, ik zal het hen vragen', Madelons stem klonk opgelucht. "Ik kom zo dadelijk naar je toe, en dan vinden we wel een oplossing hoe alles verder moet; sprak Do met lieve woorden Madelon toe. 'Dat hoeft U niet te doen, hoor !'. Madelon werd er verlegen van dat Do zo aardig was voor haar! 'U heeft al genoeg om handen met het huis en alles wat daarmee te maken heeft.' 'Kom op zeg', viel Do haar in de rede! 'Nu moet je niet zo stoer doen! Wat zou je dan willen doen zo in je eentje? Nee hoor... Ik kom... dat staat voor mij vast!' 'Fijn , antwoordde Madelon, lachend!' "Dacht je dat tante Do jou nu in de steek zou laten? Dan ken je tante Do nog niet hoor! Ik kom er aan en dan zullen we jou eens gaan verwennen!' 'Ik heb al niks meer in te brengen'antwoordde Madelon lachend! 'Nou... nee... Of je zou het écht niet willen. Dat kun je niet doen hoor!' was het antwoord van Do. 'Het is goed mevrouw.... Oké !Bedankt alvast .' Madelon had een kleur van opwinding gekregen . 'Hou nou eens op met dat Ge_Mevrouw, Tante Do!_ voor jou! Mevrouw_! Niks daarvan. Klinkt zó onaardig!' Je bent niet onaardig, dus dat kan niet!' Tante Do klonk héél resoluut! 'Oké, Oké_... tante Do... sorry,!' Goed zo. Klinkt al veel beter!' Tante Do was gerustgesteld.'Ik kom eraan Madelon... even Dukootje uitlaten !' 'Is goed tante Do.... tot strakjes!'
Madelon voelde zich na dit gesprek een stuk beter. Ze spoelde haar gezicht af met koud water en haalde een kam door haar blonde haar. Daarna hinkelde ze zo goed en zo kwaad als het ging naar beneden om bij de receptie te informeren of er iemand bereid was haar autootje op te halen. Tegen de tijd dat ze beneden was kwam Do ook net binnen lopen .Samen overlegden ze wat te doen. 'Laten we eerst even wat drinken in de lounge! Kun je even op adem komen! Je had toch niet naar beneden hoeven komen, je had moeten bellen!' Domme meid", sprak Do haar moederlijk toe.! Je moet rusten met dat voetje! Dit gaat zo niet goed! Do gaat iets anders organiseren! ' Do sprak weer alles achter elkaar in een lange zin door. 'Jij gaat vanavond mee met mij, dan blijf je bij me tot je weer mag lopen! Als je zo alleen hier bent.....dat is niks! Je hebt verzorging nodig!' 'Maar....zó erg is het niet hoor, Do!' Madelon schrok er van. ' Nou.... dat is niet aan je" bezwete" gezicht te zien!' Jij gaat gewoon met mij mee! We zullen elkaar écht niet in de haren vliegen! Dat gaat goed....wij twee!'
Het klonk weer erg overtuigend wat Do zei. Do had Madelon al onder de arm naar een fauteuiltje geholpen, en Ducootje liep met haar band slepend op de grond achter hen aan! Een beetje op afstand. Ze vond het maar vreemd hoe Madelon liep te hinken. Zijn staartje naar beneden, oortjes opzij! Toen Madelon eenmaal zat liep Duko met een boog om haar heen om vervolgens met een diepe zucht op de grond naast Do plaats te nemen. Do bestelde thee. Nadat beiden de thee gedronken hadden; geboodt Do, Madelon weer op te staan om samen met gebruik van de lift naar boven naar de kamer van Madelon te gaan om al haar spulletjes bij elkaar te zoeken. Madelon had niet eens het besef om te protesteren. Ze liet het over zich heen komen. Vond het betuttel van Do, eigenlijk best fijn!
'Zo meisje... zeg jij maar waar ik alles kan vinden en dan zorg ik dat alles ingepakt wordt. Wél een gezellige kamer heb je hoor! Past heel goed bij je! Ondanks dat .... je zult het ongetwijfeld héél fijn bij mij gaan vinden!' Maak je maar niet druk meisje'."Do kneep Madelon in haar wang! Duko liep maar achter haar aan, was duidelijk van slag! De halsband en riem nog steeds slepend over de grond! Do had duidelijk geen tijd voor hem nu! Madelon had het in de gaten, riep Duko naar zich toe. Met zijn oorjes half naar achter kwam hij naar Madelon toe , liet Madelon de riem van de halsband losmaken! Hij kwispelde weer, alsof ie haar dankbaar was voor de last die van hem werd afgenomen!
'Fijn hè Dukie.... dat Maddie bij ons komt' vervolgde Do. Kwispelent keek Dukie met zijn kleine pikzwarte kraaloogjes naar Do op. 'Ja.... Maddie gaat met ons mee' zei Do zich richtend tot haar hondje! 'Ze komt logeren bij ons!' Madelon sloeg het gade en moest toch wel lachen om dat drammerige gedrag van Do! Wat een bijzondere vrouw , dacht Madelon! Ze genoot ervan!
Even later nadat alles was ingepakt werd er op de deur geklopt. Alles werd door het hotelpersoneel naar beneden in de hal gebracht. Do gaf het adres door waar het autootje van Madelon naar toe gebracht moest worden. Ondertussen rekende Madelon af voor haar verblijf om even later plaats te nemen in de taxi die voor kwam rijden!
En daar reden ze weer.
Madelon wist eigenlijk helemaal niet waar ze naar toe reden ....keek naar buiten. Tot haar grote verbazing, stopte de taxi bij een groot Herenhuis! Dit was toch géén hotel?
Do kijkt haar van opzij aan. Ze knikt. 'Ja hier moeten we zijn!' Hier logeer ik!' Ik zal het je allemaal uitleggen!' Maar nu moeten we eerst zorgen dat alles in orde wordt gemaakt voor jou! Toen de taxi stopte ; de chauffeur de deur voor Do openhield.. ging de voordeur van het Herenhuis al open. Een mevrouw van middelbare leeftijd kwam naar hen toe! 'Bent U al weer terug mevrouw?' vroeg de wat mollige dame. ze nam Ducootje van haar over. 'Ja Bertha. Je krijgt er een logeetje bij! Dit is Madelon. Zij moet met haar enkel rusten, heeft hem flink bezeerd, kon écht niet langer daar in" Elburg" blijven!' Alles kwam er weer in een adem uit bij Do.
Bertha knikt vriendelijk naar Madelon! Madelon krijgt een blos op haar wangen van verlegenheid. Jeetje,wat een luxe!!!. Het leek op de inhoud van een ouder boek of film uit de tijd van haar oma! De oma van Madelon vertelde haar ooit dat in haar tijd ; de tijd dat zij jong was, er ontzettend veel mensen bediendes hadden,die vaak intern woonden en een klein "traktement" hadden . Wél met "kost en inwoning ". Maar dit was : Nu....! Onvoorstelbaar! De mollige vrouw droeg zelfs een wit schortje over haar zwarte jurk! Door de grote zware eiken deur hinkelde Madelon naar binnen en kwam in een grote ruime klassieke hal!
'Kom verder Madelon'. Do kwam met een wandelstok aanzetten die zij ergens bij de kapstok uit een bak had gevist.