woensdag 7 oktober 2009

Het Boek van Madelon hoofdstuk 5


Hoofdstuk 5






Een Nieuwe Wereld

'Misschien dat het beter gaat met dit hulpmiddel!'oppert Do. Met aan de ene kant de wandelstok en aan de andere kant ondersteunt door Do loopt Madelon mee naar een grote kamer. Voor zich ziet Madelon een groot raam dat uitkijkt op een prachtig aangelegde tuin. De kamer is licht ingericht en bijna modern te noemen !
'Ga zitten meisje.' Do wijst naar een grote blauwe wat breder dan normale leunstoel. Madelon probeerde te gaan zitten, kwakt er echter met een plons achterover in! 'Oh, Sorry', 'roept Madelon verschrikt uit! 'Jij mag dat hoor', antwoordt Do lachend. Terwijl ze dit zegt schuift Do een net zo groot en brede voetenbank als de stoel is aan voor Madelon ! ' Nu is het de bedoeling Maddie dat je daar héérlijk met je beentjes op gaat liggen!' Ik zei je toch dat ik goed voor je zou gaan zorgen? Nou.....Hoe zit je? Een extra kussen misschien voor in je rug?' Nee hoor Do. Ik voel me net een prinses' oppert Madelon. 'Dat ben je ook', lacht Do!
De mollige mevrouw komt , nadat ze op de deur heeft geklopt, met twee glazen port op een presenteerblaadje de kamer binnen. . Ze blijf t geduldig met het dienblad voor Madelon staan zodat zij nadat Do dat ook had gedaan er het glas af kan pakken. Madelon wist eigenlijk niet wat ze nu proefde. Het was net wijn maar in een groter glas. 'Lekker om wat aan te sterken', knipoogt Do! 'Héérlijk', antwoordt Madelon na een eerste slokje. Ze Vindt het eigenlijk een sterk goedje. Madelon is niet gewent om alcoholische dranken te drinken! Zelfs een biertje nam ze nooit! Binnen een mum van tijd zit Madelon dan ook met blosjes op haar wangen . Do vertelt wederom..... Ducootje is op een vacht gaan liggen voor een moderne open haard. De zon schijnt nog uitbundig door de ramen.
'Nou... Meisje. Ik zal kijken of Bertha ondertussen je kamer in orde heeft gemaakt' gaat Do verder. Tante Do drukt op een koperen belletje. Bertha komt even later binnen. De kamer van Madelon blijkt klaar te zijn dus wordt er opgestaan en richting gang gehinkelt. Hier aangekomen deelt Do mede : 'We nemen de lift! Hij is waarschijnlijk lang niet gebruikt! Ikzelf loop de trappen altijd op. Is goed en beter voor mijn hart', lacht Do. 'Maar voor jou maken we een uitzondering meisje!" In de hoek van de grote hal staat de deur al open van een kleine liftje. Het ziet er oud uit. Het ruikt er naar boenwas! Eenmaal boven en uitgestapt staat Madelon vlak voor een witte deur waarop met messing opdruk: "Gast Room" staat . Bertha opent de deur. Ze gaat als eerste naar binnen , gevolgd door Do die Madelon ondersteunt!

Madelon's ogen vallen open van verbazing! Dit is haar kamer! Madelon kijkt en kijkt....
Do laat Madelon achter met de mededeling dat zij haar over een uurtje zal komen halen om samen beneden het diner te gebruiken...........Als do eenmaal vertrokken is en Madelon nog steeds rondkijkt valt haar oog op een grote foto aan de muur tegenover haar! Er staan twee kleine jongetjes op afgebeeld ! Beiden even groot met krullend haar. Op de muur ernaast hangt nog een foto . Er staat een klein meisje op met een poppenwagen. Deze foto lijkt ouder dan van de twee jongetjes, Hij is wat geler verkleurd!
Madelon besluit zich wat op te frissen, en zich te verkleden voor het avondeten! Ze wast zich aan de wastafel in de badkamer, die aan haar kamer grenst. Ondertussen besluit Madelon een oplossing te bedenken hoe ze later in bad of onder de douche kan komen met haar geblesseerde enkel! Madelon besluit een wijde linnen broek aan te trekken met daarop de nieuwe blouse. . Als Madelon in de spiegel kijkt is ze tevreden met wat ze ziet. Aan de ene voet trekt ze een mocasin aan. Aan de andere een witte sok. Daarna besluit Madelon te wachten op Do. Ze Neemt plaats in de crèmekleurig beklede stoel die voor het raam staat. Met gewaardeerde blik kijkt Madelon op de prachtige tuin! Het is in een stijl zoals ze die had gezien toen ze in Parijs was en een bezoekje had gebracht aan Paleis "Versaille". De stijl van de tuin paste heel goed bij het Huis! Het is windstil. De zon scheent nog steeds.... misschien wat waziger dan vanmiddag. Lekker opgefrist en redelijk voldaan wacht Madelon rustig af op de komst van Do.
Nadat er op de deur wordt geklopt en Madelon met een ," ja " antwoordt komt Do haar kamer binnen gelopen. De twee Dames namen het "krakkemikkige liftje" naar beneden, lopen naar de eetkamer die voor de kamer ligt waar ze eerder die middag port had gedronken met Do.
De eetkamer heeft een groot raam dat uitkijkt op een groot grasveld. Achterin ziet Madelon een klein tuinhuisje. De tafel waaraan ze plaats namen is voor twee gedekt. Een prachtige bos gele rozen stond midden op tafel. Ondanks het oude huis, was dit wederom een héél lichte kamer. Op het terras voor de eetkamer stonden heerlijke stoelen uitnodigend te wachten. Het was één en al sfeer in de eetkamer. Er speelde zachte pianomuziek uit de luidsprekers die in alle hoeken van de kamer hingen! Wat was het huis voor wat ze tot nu toe had gezien met ontzettend goede smaak ingericht!
Madelon was erg nieuwsgierig wat of Do haar uit te leggen had! Madelon mistte Ducootje in de eetkamer. Vroeg waar of dat het hondje was. 'Ducootje is in de keuken bij Bertha', antwoordt Do . 'Die is daar niet weg te slaan. Zéker niet als Bertha kookt!' Ze heeft daar een mandje staan. Meestal echter loopt ze achter Bertha aan. Af en toe moet Bertha wel eens mopperen omdat ze bijna weer over dat kleine mormeltje struikelt. Echt erg vind Bertha dit niet hoor!' Do lacht. 'Bertha is een échte dierenvriend'.
De huishoudster komt ondertussen met een soepterrine aangelopen waaruit ze voor hen beiden een bordje vult met kippensoep. De soep ruikt heerlijk. "Deze chickensoep is werkelijk delicious ", meldt Do vol trots aan Madelon! 'Smakelijk eten meisje, laat het je smaken.' Do heeft nu haar handen gekruist .Met haar ogen dicht bidt ze waarna zij een kruistekentje maakt. Madelon weet even niet wat te doen. Zij is dit helemaal niet gewent. Do stoort zich er niet aan , gaat gewoon verder zonder op Madelon te letten. De soep is inderdaad héérlijk. Do had hem niet voor niets aangeprezen! Na de soep wordt er rosbief in heel dunne plakjes geserveerd. Er is aardappelpuree, spinazie, en een gemengde salade. Er wordt niet zo heel veel gezegd. De twee laten het zich smaken!
Na het eten vraagt Do aan Madelon mee te hinkelen naar de stoelen voor het raam waar hen de koffie wordt geserveerd. Een schaaltje met bonbons was al op het tafeltje naast hen gezet. "Neem er een meisje" Geniet maar! Madelon kan het niet nalaten er een te nemen. Ziet té laat dat ze de grootste van de schaal neemt. Even aarzelt Madelon hem terug te leggen...steekt hem toch in haar mond.
Do heeft het opgemerkt maar laat niets merken. Ze lacht een beetje in zichzelf. Opeens valt Madelons oog op een Foto aan de muur recht voor haar. . Madelon schrikt een beetje.......... Het was alsof ze naar zichzelf keek! Wie is dit? Do heeft direct in de gaten wat er gebeurt.'
'Dat is mijn dochter.' De stem van Do klinkt zachtjes en een beetje gebroken. 'Heeft U een dochter?'vraagt Madelon wat geschrokken. 'Ja... dat is mijn dochter, antwoordt Do 'maar is er helaas niet meer!' Ze is omgekomen .....
'Oh...Goh..Het spijt me ... ', antwoordt Madelon . 'Ja, meisje.... dat is nu alweer zo'n 25 jaar geleden, maar het is net of het gisteren gebeurde.' Ze is samen met haar toen vijfjarig zoontje Floris omgekomen.' Ik ben daarna met Max naar Canada vertrokken. Max is de tweelingbroer van Floris. Hij was uit logeren toen het ongeluk zich voltrok.' Ze zijn beiden omgekomen tijdens de brand........' Verschrikkelijk,' kon Madelon alleen nog uitbrengen. Ze had opeens intens medelijden met de zichtbaar aangedane Do!
'Ik zal je het allemaal nog vertellen. Nu liever niet als je het niet erg vind!' zegt Do zachtjes . ' Nee, natuurlijk vind ik het niet erg,' antwoordt Madelon . Beiden kijken wat voor zich uit. Ieder met zijn eigen gedachten.
Bertha komt binnen en ruimt de tafel af waarna Do meedeelt dat ze wil gaan slapen. ' Ik ga met u mee naar boven het was voor mij zo een enerverende dag" vult Madelon aan . "Ik neem nog wat in voor de pijn . Mijn enkel klopt en gloeit.'
"Ja, meisje je hebt te lang met je been naar beneden gehangen 'konstateert Do. Het is inderdaad beter dat je gaat liggen nu.' Nadat ze Bertha Welterusten hebben gewenst nemen ze samen het liftje . Do helpt Madelon naar haar kamer.
'Ik slaap hier naast Jou, wees Do naar de deur een eindje verder op in de de hal. 'Slaap lekker Do, en belooft U me een beetje te slapen?' Madelon was bezorgd om deze ineens veel ouder uitziende vrouw.' Ja, meisje, slaap lekker en tot morgen, blijf lekker liggen zolang je wilt. Doe alsof je thuis bent, welterusten Madelon, tot morgen!'
Madelon keek Do na; zag dat Do haar kamer inging. Ze bleef nog wat staan, voordat ze de deur van haar kamer dichttrok. Madelon was écht begaan met Do. Wát een dag was het geweest vandaag! Met een zucht knipt Margot het schemerlampje aan op haar nachtkastje. Nadat ze haar nachtpon had aangetrokken, dook ze met een zucht onder het dekbek. Ze vergat warempel haar zere enkel ! Madelon dacht nog eens na over alles wat haar overkomen was. Ze had het zo leuk gehad met Do en nooit verwacht dat er zo'n naar verhaal bij de foto's zou horen. Wel vond ze het onvoorstelbaar dat de dochter van Do zoveel gelijkenis met haarzelf vertoonde. Langzaamaan viel Madelon in een diepe slaap. Droomde dat ze in de mooie tuin wandelde.
De volgende ochtend wordt Margot wakker en voelt meteen weer de kloppende pijn in haar enkel! Oh, ja! Mijn enkel.......... Ik ben bij Do. Meteen is ze weer helemaal bij haar positieve. De zon schijnt zwakjes door de gordijnen naar binnen. Door het openstaande klepraam hoort Madelon de vogels vrolijk hun ochtendliedje zingen! De bekende geur van versgezette koffie dringt haar neus binnen. Buiten hoort ze Ducootje blaffen en direct daarop, 'Sttttttt...Madelon slaapt!' Madelon moet lachen.
Madelon zit op de rand van haar bed, probeert omhoog te komen. Hinkelend loopt ze richting raam waarachter ze de geluiden hoorde. Ze schuift het overgordijn een beetje open en knippert met haar ogen.
De zon stond al hoog aan de hemel, de lucht was helder blauw. Vogels vlogen af en aan, steeds weer naar een forse conifeer waarvan de top vlak bij haar raam stond. Daar was een nest bedacht ze zich, dat móest wel! Ducootje liep onder de boom naar boven te kijken. Waarschijnlijk wilde hij met de vogels spelen. Wat een pienter hondje dacht Madelon, ziet alles wat maar beweegt! Ineens zag Madelon Do lopen met haar vinger omhoog op Duko wijzend! 'Foei, dat mag je niet doen hoor! Je maakt de vogeltjes bang, moeder merel is aan het kwetteren. Ze is bang dat je haar nestje hebt ontdekt! Foei... Duko, Scheer je weg! Go! Go!' Duko had zijn oortjes naar achter en liep met zijn staart naar beneden richting huis. Wat is het toch een deugniet! Madelon hield nu al van dit grappige hondje! Hoe laat zou het eigenlijk zijn... bedacht Madelon zich . Madelon hoort op haar kamerdeur kloppen. Madelon beantwoord het geklop :' Ja....ik ben wakker hoor! 'Daar kwam Bertha binnen met in haar handen een groot dienblad waarop een kan, broodjes , boter en jam. "Goede Morgen Mevrouw. Heeft U lekker geslapen?" Ja... héérlijk", antwoordt Madelon verrast door wat ze zag! " Zegt U maar Madelon hoor!"
Bertha lacht en zet het blad met lekkers op het tafeltje bij het raam. Ze schuift de gordijnen verder open. De kamer is nu overgoten door de ochtendzon!
"Smakelijk eten", zegt Bertha. " Als u nog iets nodig mocht hebben, dan belt u maar. Achter het bed hangt een koord met een Schel, daar kunt u aan trekken." Bertha vertrok, Madelon ging aan het tafeltje op het stoeltje zitten waar Bertha haar ontbijt had klaargezet. Mmmm.... een lekker eitje. Dát was lang geleden... Meestal gunde Madelon zichzelf ’s morgens geen tijd om een eitje te koken. Ze werd vaak te laat wakker , moest alles snel doen om op tijd naar haar werk te vertrekken.
Madelon schenkt een kopje koffie uit de zilveren koffiekan. Toen ze voldoende gegeten had besloot Madelon te proberen om zichzelf te douchen. Haar verband mocht natuurlijk niet nat worden. Hoe zou ze dit gaan versieren! Ze besloot een plastik zak uit haar tas te pakken die ze vervolgens over haar voet trekt. Met een veter uit haar sportschoen bindt ze de zak vast. Nú moest het lukken! Madelon genoot van het warme water.
Op de rand van haar bed gezeten trekt Madelon haar slipje en lange linnen witten broek aan . daar op een cerisekleurige katoenen trui. Wat een gestuntel en dan te bedenken dat je deze handeling normaal doet zonder bij na te denken ; bedenkt Madelon zich ! Nadat ze haar lange blonde haar geföhnd heeft en in een knoet op haar achterhoofd heeft gestoken ,besluit Madelon naar beneden te gaan .
Op de gang hoort ze Do hoorde praten..... Het geluid komt uit de slaapkamer van Do. Blijkbaar is zij aan de telefoon met iemand. "...Moet je zéker doen schat!" "Oh, ja daar heb ik geen rekening mee gehouden..!" Ja, ja, oké, ik zal het Bertha zeggen!" "Wat zeg je, schat?"" Nee, dat hoef je niet te doen hoor, Take your time!" ´Oké, Bye, Bye".... Do maakt het geluid van een kus! Madelon wacht ondertussen op het liftje. Ze heeft op de knop gedrukt. De deur gaat echter niet open. Nogmaals drukt ze wat harder op de knop, maar niets!...De deur blijft dicht! Madelon besluit naar de kamer van Do te gaan . Klopt op haar deur. Voorzichtig doet de de deur die half open staat wat verder open. "Goede morgen Do. "Ik kom even naar uw kamer.....hoorde dat u er was... De lift werkt niet en nu weet ik niet hoe ik naar beneden moet gaan. ' 'Goede morgen, Meisje! Lekker geslapen vannacht? Hoe is het met je enkel? Minder pijn?' Een beetje minder' Dank U wel, Do" , antwoord Madelon . 'Och kind toch...wat vervelend nu dat de lift het niet doet! Ik roep even de chauffeur die is heel technisch". Ga even zitten Madelon,' Do wees Madelon een bankje aan tegenover het bed van Do. Binnen de kortste keren heeft de chauffeur de lift inderdaad weer aan de gang gekregen en zoeft Madelon naar beneden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten