woensdag 7 oktober 2009

Het boek van Madelon hoofdstuk 6


Hoofdstuk 6






EEN NIEUWE WERELD




'Wil je graag naar het terras, Madelon?' vroeg Do. 'Ik heb al een ligstoel klaar laten zetten voor je.
Als je wilt, kan de parasol opgezet.'
'Héél graag Do. Lief van je" Even later neemt Madelon plaats op de ligstoel .Do gaat tegenover haar aan de grote marmeren tafel zitten .Ze heeft een brilletje opgezet en leest de krant . Bertha brengt hen een blad waarop twee kopjes koffie en een schaaltje boterkoekjes staan. Madelon voelt zich als een verwent meisje. Het doet haar goed . Nadat Do en Madelon de krant hadden doorgenomen, deelt Do mede dat ze even weg moet voor een belangrijke afwikkeling van de aankoop van het huisje aan het Veluwemeer. 'Kun je het even zonder mij stellen?' vraagt ze aan Madelon. 'Ja natuurlijk. Gaat Uw gang" ,is het antwoord van Madelon. "Ik vraag Bertha om op mijn kamer mijn studieboek te halen . Kom ik er eindelijk eens aan toe om het te bestuderen!' 'Goed , meisje, dan zie je me ongeveer met een uurtje of 2 terug!' Do staat op trekt haar rok recht en loopt richting eetkamer. Tot strakjes..... Nog bedankt voor de gastvrijheid Do. U bent werkelijk een schat," riep Madelon haar na. 'Fijn, Maddy! Fijn,'. Do vertrekt.
"Maddy". Grappig! Ze had al twee maal gehoord dat Do haar zo noemde! Madelon begreep het wel. Nog een beetje de Canadese invloed waarschijnlijk! Bertha had haar studieboek gevonden.
Afgelopen herfst heeft Madelon haar studie afgerond. Daarna waren er een paar baantjes bij een uitzendbureau. Dit soort werk besloot ze weer op te gaan pakken zodra ze van haar enkel genezen was. Haar trip door de Veluwe zou nu niet verder gaan zoals geplant. Ze moest over een week weer zien wat brood op de plank te krijgen. Voorlopig wilde Madelon hier even niet aan denken! Nu was ze in dit paradijsje en voelde dat ze er van moest genieten! Madelon had weer warmte en geborgenheid gevonden.
Het lukt Madelon niet zich te concentreren op haar tekst in het studieboek . Vogels kwetteren en fluiten dat het een lieve lust is . Ze vliegen steeds ván en náár de grote conifeer! Madelon kijkt op de prachtige tuin die er een beetje wazig bij ligt. Het belooft een héél mooie dag te worden.
Halverwege het pad waarop ze kijkt steekt een konijntje 'hip _hop' over het pad ... dan weer op het grasveld. Snoept aan de Madeliefjes.
Opeens ziet Madelon dat er iemand in haar richting het tuinpad op komt lopen . Een grote jonge man met krullend haar en donkere ogen komt op haar af. Madelon gaat automatisch rechterop zitten. De jongeman spreekt haar aan: "Goede morgen. Kunt U mij zeggen of Max aanwezig is? 'Sorry.... Ik zal me eerst even aan u voorstellen: 'Steven Rijckevorst." Ik woon hier vlak achter. Ben door het hek gelopen .Doe ik altijd. Dat is gemakkelijker dan helemaal om te lopen. Bent U familie?' 'Nee... nee. Ik ben hier gelogeerd,' antwoordt Madelon. 'Dat is gezellig. Dan komt er tenminste wat meer leven in de brouwerij', gaat de jongeman verder. 'Nadat Meneer is overleden , is hier zó stil ' ! Meneer was maar alleen.... maar tóch _ er brandde ‘s avonds licht en er klonk vaak pianomuziek tot achter in de tuin door . Hij en zijn piano waren onafscheidelijk. 'Oh', antwoordt Madelon. Wist verder niet wat ze moest zeggen. 'Maar wat ik U al vroeg:Weet U of Max in de buurt is?"
Madelon wilde duidelijk maken aan Steven dat ze niet wist wie Max was ; toen Bertha kwam aanlopen! Steven loopt naar Bertha en omhelst haar. Het kleine dikkertje lijkt helemaal te verdwijnen onder de armen van de grote Steven. Bertha krijgt 3 kussen van hem. Ze is zichtbaar blij hem te zien! 'Jongen...! Hoe lang ben je weer weggeweest?' vraagt Bertha vriendelijk. '5 maanden Berthie. Gisteren avond aangekomen. Ik blijf twee weken en moet dan weer aan boord. Ik hoorde dat "Max" met tante over zijn!' Ik wil hem graag ontmoeten. Ik heb hem al weer 4 jaar niet gezien.'
'Max is er voor een weekje op uit met oom Jan. Hij is over uit Zwitserland', legt Bertha uit aan Steven. 'Jammer. Ik had me zó verheugd hem weer te zien.' Steven slaat met zijn rechterhand op zijn rechterbovenbeen. 'Hij zal het héél fijn vinden als ie hoort dat U er bent,' zegt Bertha. Vanochtend heeft mevrouw nog met hem aan de telefoon gesproken . Het laatste nieuws is dat Max en zijn oom eind van deze week , waarschijnlijk vrijdagochtend weer terug komen .' 'Dan bof ik toch nog! Kan ik hem nog spreken voor ik weer vertrek!' Ook fijn om Oom Jan weer te zien. Dát is écht lang geleden dat ik hém heb gezien!' Hij blijft hoop ik toch nog wel langer', was de vraag nu aan Bertha. ' Voor zover ik weet wel,'. Bertha straalt! Ze is zichtbaar blij om Steven te zien! 'Nu dan houd ik de twee dames niet langer op. Gegroet .... Ik zie U nog' vraagt hij aan Madelon. ' Jawel.... Nou... misschien..', antwoord Madelon. Ze voelt zich niet écht op haar gemak!
Wat wist ze véél en ook weer wéinig van Do ,bedacht zich Madelon! Het onderwerp waar Bertha en Steven over spraken was geheel onbekend voor haar. Het maakte haar onrustig! Steven loopt in een drafje weer dezelfde weg terug als ie gekomen is . Aan het eind van het pad zwaait hij nog even naar de twee achtergebleven dames . Madelon zakt voorzichtig terug in haar stoel. Ze voelt haar enkel pijnlijk kloppen . Madelon zit in gedachten .Denkt na over wie deze Max en oom Jan_wel zijn!
Madelon herinnert zich de naam :Max . Hij was immers de kleine jongen . De zoon van haar overleden dochter ?"Oom Jan was haar ook bekend . Do had ook over hem gesproken ."Zóveel nieuwe mensen leren kennen, die blijkbaar in het leven hoorden van Do. Wellicht van korte duur, bedenkt Madelon zich. De vakantie pret was binnenkort voor haar afgelopen!
Madelon probeert zich weer te concentreren op te tekst van haar studieboek. Haar gedachten blijven haar echter bezig houden. Madelon ziet de letters aan haar voorbij gaan, zonder te weten wát ze leest!
Bertha is weer het terras op teruggekomen. Zij deelt Madelon mede dat zij de lunch helaas alleen moet gaan gebruiken. Do is opgehouden. Bertha brengt haar vervolgens een kopje "vers gemaakte groentensoep" en wat broodjes . Madelon geniet er in alle rust van .Het is ondertussen flink warm geworden.
Madelon werd wat loom legde haar hoofd naar achteren, haar ogen gesloten. Zij zakte langzaam weg, droomde over alle nieuwe indrukken. Plots hoorde ze Duko blaffen in de verte en daarbij de kalmerende stem van Do. Vrolijk lachend komt Do met Ducootje de hoek van het huis om . Haar gezicht begint nog meer te stralen als ze Madelon ziet. 'Hallo Maddy. Heb je een fijne dag gehad ? Sorry dat ik er niet was tijdens de luch. Ik had een hoop te regelen ... Ik heb een hele leuke verrassing voor je.....'. Madelon kijkt verrast op . 'Nu luister Maddy ' vervolgt Do: We gaan er morgen een gezellige dag van maken. We gaan picknicken aan het water. We nemen de luie stoelen en de parasol mee .We gaan niet hele dagen niksen. Daar wordt je ook niet beter van!' Madelon is blij verrast met dit idee. "En? Wat heb je allemaal gedaan ondertussen Meisje? ' Do kletst weer alles aan elkaar. 'Ik heb geprobeerd wat in mijn boek te lezen" , antwoordt Madelon. 'Bertha was zo lief het voor me te halen op mijn kamer. Ik heb er echter niet écht veel van opgenomen. Er kwam nog iemand langs . Zijn naam is Steven,' vervolgt Madelon haar uitleg aan Do .Hij kwam door de tuin. Hij vertelde me dat hij achter U woont en altijd door de heg komt. 'Steven....? Is Steven er? Vraagt Do blij enthousiast ! "Ja! Hij vroeg of Max er was. 'Oh, ja natuurlijk! Die heeft zich hier natuurlijk op verheugd.!' Do knikt terwijl ze dit zegt. 'Goh, wat jammer.... Maar hij blijft toch nog wel even in Nederland, ' Vraagt Do , alsof het heel normaal is dat Madelon hier antwoord op weet. 'Bertha heeft het verder afgehandeld,'legt Madelon uit. 'Ja...! Ja?.... Leuk! Ik ga het haar dadelijk eerst vragen! Nou....hè, hè .... meisje. Ik kom gezellig bij je zitten,' Do zucht er van. 'Zullen we vragen aan Bertha thee voor ons te maken?'' Lekker! 'Madelon had Na haar korte middagslaapje wel trek in een kopje thee. 'Nou, kijk die schat nou!' Do kijkt in de richting van de openslaande deuren van het terras. Daar kwam Bertha al aan met een blad waarop thee en cake stond! Ze lacht naar de twee dames op het terras. 'Ja, ik dacht, de twee Dames zullen wel zin hebben in een lekker kopje thee. Het gezicht van Bartha staat héél blij. 'Ik heb vanochtend een lekker roomboter-citroencake gebakken.' Bertha kijkt trots naar haar baksel op het dienblad. 'Nou.. nou Bertha, je verwent ons véél te veel'.' Do kijkt nu ook naar de prachtige cake. 'Ik ben zo blij dat U er weer bent. Zegt Bertha tegen Do. Ook dat juffrouw Madelon er is!' 'Het was hier véél te stil!
Weet U: "Steven was hier!"Hij is met verlof. Hijvroeg naar Max!' 'Ja !Ik heb het gehoord van Madelon, Bertha! Fijn om hem weer snel te kunnen omhelzen!' Heeft ie nog gezegd wanneer hij weer langs komt? Ik heb hem verteld dat Max, waarschijnlijk vrijdag hier is, en dat Oom John mee zou komen!' Fijn....bedankt Bertha. Ik verheug me er al op! We Gaan er een gezellig weekend van maken! En jij kan tevens met hen kennis maken Madelon !'
Madelon kijkt Do aan. 'Ach, ik heb je nog niet verteld wie Max is natuurlijk. Ga ik je zo allemaal uitleggen.' Eerst even van die overheerlijke cake proeven die Bertha voor ons gebakken heeft.' Mmmm.....prijst Madelon de cake! "Ja! Dat kán onze Bertha wel vindt je niet? Weet je wat Madelon? Vanavond na het eten gaan wij gezellig in de salon zitten en dan pak ik wat fotoboeken. Dan vertel ik jou alles over mijn familie .......

Geen opmerkingen:

Een reactie posten