Het eerste boekje dat ik schreef is
Het Boek van Madelon
EEN NIEUW BEGIN
Met een zucht werd Madelon uit haar droom gehaald...! De zon had haar wakker gekust , de vogels floten hun hoogste lied. De bloemen op haar rolgordijn leken te zeggen: "Kom er uit Madelon... kleedt je aan en ga met ons mee ......"
Madelon trok het rolgordijn omhoog, keek met samengekepen ogen naar buiten . Vandaag ging ze er op uit. Madelon waste zich. Kleedde zich aan. Vlug een glas sinaasappelsap. Haar autosleutels in haar hand.
Madelon had een nare tijd achter de rug. Van haar spaarcentjes had ze een leuk klein autootje gekocht. Een rood Fiatje 500. Ze was er al járen gek op en nu had ze er een op de kop kunnen tikken. Madelon had zich voorgenomen om een weekje met haar nieuwe aanwinst er op uit te trekken. Ze zou in Nederland blijven. Echter zonder doel.
Een nieuw leven lag voor haar....zonder haar vriend.
Een leven zonder hem had haar zo van slag gebracht.
De hele lange winter had Madelon zich afgezonderd op haar flat. Haar hele leventje was als een 'blokken toren' in elkaar gevallen. Langzaam was Madelon weer uit een diep dal geklommen. Het nieuwe autootje had haar weer kracht gegeven. Ze zou er letterlijk haar nieuwe leven mee in gaan rijden. Madelon had geaccepteerd dat een leven met Peter was afgelopen. Ze wilde nu genieten van haar vrijheid waarvan ze langzamerhand de pluspunten had weten te vinden.
Haar grote weekend tas, een routekaart en alles wat ze nodig had voor een weekje op pad stond klaar in de gang. Nog even een vlugge blik ... Madelon stapte met een vrolijk gezicht haar voordeur uit, de trappen af naar haar geparkeerde rode autootje.
Ze spreidde op het auto dak de kaart uit , draaide een paar keer rond en wees met haar ogen dicht een plek aan........: De Veluwe....Dat zou haar reisbestemming worden!
De sleutel in het contact...........riemen aan.........raampje open...........muziekje aan.........brrrrrrrrrrrrrrrr.. even nog een enkele blik naar boven kijkend naar haar appartementje.... Daar vertrok Madelon. Onwetend wat ze vanavond als plaats van bestemming zou hebben. Met een blijde wat spannende zucht , een geheimzinnig kriebelend gevoel in haar maag ging Madelon de dag tegemoet..........
In haar glimmende automobieltje snorde ze zachtjes over de ventwegen naar haar nog onbekende bestemming richting_ De Veluwe_ Wat was Madelon trots! Haar gezicht glom al even hard als haar autootje!
Madelon nam de afslag richting Apeldoorn, passeerde een prachtig bos, waar ze even stopte , tot bezinning kwam. Wat was het hier mooi... Het leek een sprookje.
De ochtendzon scheen dwingend door de bomen en betoverde dit stukje land in een droomwereld........Even genoot Madelon vanuit haar autootje van het mooie uitzicht dat ze had, waarna ze uit de op haar achterbank geplaatste koelbox een boterham nam . Een kopje koffie uit de thermoskan ...Haar pauze kon beginnen. "Mmmm... heerlijk...", meimerde ze onder het eten. Als de rest van haar reis net zo goed ging als het begin, dan zou het weekje niet meer stuk kunnen , bedacht Madelon zich. Nadat Madelon gesmikkeld had wierp ze een blik op het prachtige landschap .Keek in de achteruitspiegel of er niets aankwam en vervolgde haar weg.
Madelon passeerde een groep padvinders. Vrolijk kwekkende jongeren liepen met een papier in hun handen achter de hopman aan. De groep zwaaide naar haar. Ging wat aan de klant, alsof ze eerbied hadden voor Madelon en haar autootje. Wéér voelde Madelon dat vreemde maar fijn-spannende gevoel... Vervolgens reed Madelon het bos uit. De zon scheen breed door haar voorruit naar binnen. Madelon zong luidkeels mee met het muziekje op haar autoradio.
Haar blijdschap sloeg echter om in schrik, toen Madelon plotsdeling een hevige knal hoorde en haar autootje haast onbestuurbaar werd. Zo goed en zo kwaad als het ging stuurde ze het onwillige autootje naar de kant van de weg en parkeerde het in de berm, waar ze even bleef zitten om bij te komen . Het kleine autootje stond er wat scheef bij.....de rechtervoorband lag aan flarden..."Jeetje....wat nu...?" De reserveband lag in haar bagageruimte onder haar spulletjes. Er zat niets anders op dan het er allemaal uit te halen . Gelukkig had Peter haar eens voor gedaan hoe je zoiets moest doen. Het viel niet mee om de kruk onder de auto te plaatsen in het mulle zand. Madelon zou echter Madelon niet zijn als ze er niets op bedacht. Een van haar boeken die ze had meegenomen schoof ze onder de kruk en spoedig stond het autootje weer op vier goede banden.
"Zo..... dat is dat. Dit heb ik toch mooi voor elkaar. Ik vind dat ik nu wel een echte pauze verdiend heb", dacht Madelon bij zichzelf.
Bij de eerste de beste gelegenheid ga ik een kopje koffie nemen mèt iets lekkers erbij. Alleen al bij de gedachte er aan werd ze weer vrolijk . Ze stapte in haar autootje en reed verder op zoek naar een leuk koffie adresje. Madelon reed ongeveer npg 20 minuten en zag bij Ede een afslag waar ze koffie kon drinken. De omgeving was mooi in deze tijd van het jaar. Eerst ging Madelon haar handen wassen. Banden verwisselen was niet haar alledaagse job. Eenmaal aan een tafeltje bestelde Madelon een capuchino met appelgebak.
Terwijl madelon bij de serveerster haar bestelling deed kreeg Madelon het gevoel dat er iemand naar haar keek. Nadat de serveerster vertrokken was keek Madelon onopvallend om zich heen. "Maar nee...Toen haar niets bijzonders opviel bedacht Madelon zich:" Ik haal maar wat in mijn hoofd'. De serveerster kwam met de koffie.
Terwijl ze haar gebak at, en haar capuchino dronk, schoof een jonge gebruinde aantrekkelijke man met rugzak aan het tafeltje naast haar. Hij groette haar beleefd. Verdiepte zich in een landkaart die hij op het tafeltje uitspreidde. Bij hem voegde zich nog een wat oudere man; gekleed in sportieve outfit waaronder een paar stevige bergschoenen. De twee mannen hoorden bij elkaar. Zo op het eerste gezicht leken zij ook op elkaar vond Madelon. Toen Madelon stiekem hun richting uitkeek, keek ze recht in twee bruine ogen. Geschrokken draaide ze snel haar hoofd weer om , pakte haar kopje koffie in haar handen en deed of ze dronk . Er zat echter niets meer in het kopje. Dat zouden zij niet kunnen zien , bedacht Madelon met een blos op haar wangen.
Madelon trok het rolgordijn omhoog, keek met samengekepen ogen naar buiten . Vandaag ging ze er op uit. Madelon waste zich. Kleedde zich aan. Vlug een glas sinaasappelsap. Haar autosleutels in haar hand.
Madelon had een nare tijd achter de rug. Van haar spaarcentjes had ze een leuk klein autootje gekocht. Een rood Fiatje 500. Ze was er al járen gek op en nu had ze er een op de kop kunnen tikken. Madelon had zich voorgenomen om een weekje met haar nieuwe aanwinst er op uit te trekken. Ze zou in Nederland blijven. Echter zonder doel.
Een nieuw leven lag voor haar....zonder haar vriend.
Een leven zonder hem had haar zo van slag gebracht.
De hele lange winter had Madelon zich afgezonderd op haar flat. Haar hele leventje was als een 'blokken toren' in elkaar gevallen. Langzaam was Madelon weer uit een diep dal geklommen. Het nieuwe autootje had haar weer kracht gegeven. Ze zou er letterlijk haar nieuwe leven mee in gaan rijden. Madelon had geaccepteerd dat een leven met Peter was afgelopen. Ze wilde nu genieten van haar vrijheid waarvan ze langzamerhand de pluspunten had weten te vinden.
Haar grote weekend tas, een routekaart en alles wat ze nodig had voor een weekje op pad stond klaar in de gang. Nog even een vlugge blik ... Madelon stapte met een vrolijk gezicht haar voordeur uit, de trappen af naar haar geparkeerde rode autootje.
Ze spreidde op het auto dak de kaart uit , draaide een paar keer rond en wees met haar ogen dicht een plek aan........: De Veluwe....Dat zou haar reisbestemming worden!
De sleutel in het contact...........riemen aan.........raampje open...........muziekje aan.........brrrrrrrrrrrrrrrr.. even nog een enkele blik naar boven kijkend naar haar appartementje.... Daar vertrok Madelon. Onwetend wat ze vanavond als plaats van bestemming zou hebben. Met een blijde wat spannende zucht , een geheimzinnig kriebelend gevoel in haar maag ging Madelon de dag tegemoet..........
In haar glimmende automobieltje snorde ze zachtjes over de ventwegen naar haar nog onbekende bestemming richting_ De Veluwe_ Wat was Madelon trots! Haar gezicht glom al even hard als haar autootje!
Madelon nam de afslag richting Apeldoorn, passeerde een prachtig bos, waar ze even stopte , tot bezinning kwam. Wat was het hier mooi... Het leek een sprookje.
De ochtendzon scheen dwingend door de bomen en betoverde dit stukje land in een droomwereld........Even genoot Madelon vanuit haar autootje van het mooie uitzicht dat ze had, waarna ze uit de op haar achterbank geplaatste koelbox een boterham nam . Een kopje koffie uit de thermoskan ...Haar pauze kon beginnen. "Mmmm... heerlijk...", meimerde ze onder het eten. Als de rest van haar reis net zo goed ging als het begin, dan zou het weekje niet meer stuk kunnen , bedacht Madelon zich. Nadat Madelon gesmikkeld had wierp ze een blik op het prachtige landschap .Keek in de achteruitspiegel of er niets aankwam en vervolgde haar weg.
Madelon passeerde een groep padvinders. Vrolijk kwekkende jongeren liepen met een papier in hun handen achter de hopman aan. De groep zwaaide naar haar. Ging wat aan de klant, alsof ze eerbied hadden voor Madelon en haar autootje. Wéér voelde Madelon dat vreemde maar fijn-spannende gevoel... Vervolgens reed Madelon het bos uit. De zon scheen breed door haar voorruit naar binnen. Madelon zong luidkeels mee met het muziekje op haar autoradio.
Haar blijdschap sloeg echter om in schrik, toen Madelon plotsdeling een hevige knal hoorde en haar autootje haast onbestuurbaar werd. Zo goed en zo kwaad als het ging stuurde ze het onwillige autootje naar de kant van de weg en parkeerde het in de berm, waar ze even bleef zitten om bij te komen . Het kleine autootje stond er wat scheef bij.....de rechtervoorband lag aan flarden..."Jeetje....wat nu...?" De reserveband lag in haar bagageruimte onder haar spulletjes. Er zat niets anders op dan het er allemaal uit te halen . Gelukkig had Peter haar eens voor gedaan hoe je zoiets moest doen. Het viel niet mee om de kruk onder de auto te plaatsen in het mulle zand. Madelon zou echter Madelon niet zijn als ze er niets op bedacht. Een van haar boeken die ze had meegenomen schoof ze onder de kruk en spoedig stond het autootje weer op vier goede banden.
"Zo..... dat is dat. Dit heb ik toch mooi voor elkaar. Ik vind dat ik nu wel een echte pauze verdiend heb", dacht Madelon bij zichzelf.
Bij de eerste de beste gelegenheid ga ik een kopje koffie nemen mèt iets lekkers erbij. Alleen al bij de gedachte er aan werd ze weer vrolijk . Ze stapte in haar autootje en reed verder op zoek naar een leuk koffie adresje. Madelon reed ongeveer npg 20 minuten en zag bij Ede een afslag waar ze koffie kon drinken. De omgeving was mooi in deze tijd van het jaar. Eerst ging Madelon haar handen wassen. Banden verwisselen was niet haar alledaagse job. Eenmaal aan een tafeltje bestelde Madelon een capuchino met appelgebak.
Terwijl madelon bij de serveerster haar bestelling deed kreeg Madelon het gevoel dat er iemand naar haar keek. Nadat de serveerster vertrokken was keek Madelon onopvallend om zich heen. "Maar nee...Toen haar niets bijzonders opviel bedacht Madelon zich:" Ik haal maar wat in mijn hoofd'. De serveerster kwam met de koffie.
Terwijl ze haar gebak at, en haar capuchino dronk, schoof een jonge gebruinde aantrekkelijke man met rugzak aan het tafeltje naast haar. Hij groette haar beleefd. Verdiepte zich in een landkaart die hij op het tafeltje uitspreidde. Bij hem voegde zich nog een wat oudere man; gekleed in sportieve outfit waaronder een paar stevige bergschoenen. De twee mannen hoorden bij elkaar. Zo op het eerste gezicht leken zij ook op elkaar vond Madelon. Toen Madelon stiekem hun richting uitkeek, keek ze recht in twee bruine ogen. Geschrokken draaide ze snel haar hoofd weer om , pakte haar kopje koffie in haar handen en deed of ze dronk . Er zat echter niets meer in het kopje. Dat zouden zij niet kunnen zien , bedacht Madelon met een blos op haar wangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten